efficio
Latín
| efficiō | |
| clásico (AFI) | [ɛfˈfɪ.kɪ.oː] |
| variantes | ecficiō |
| rima | i.ki.o |
Etimología
Del prefijo ex- (preposición) y faciō, -ere ("hacer").
Verbo transitivo
presente activo efficiō, presente infinitivo efficere, perfecto activo effēcī, supino effectum.
- c
- Hacer una representación de.[1]
- 3
- Hacer naturalmente, formar (un aspecto, rasgo, atributo específico).
- Uso: dícese de cosas.[1]
Conjugación
Flexión de efficiōtercera conjugación (-io), perfecto con dilatación
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | efficiō | efficis | efficit | efficimus | efficitis | efficiunt |
| imperfecto | efficiēbam | efficiēbās | efficiēbat | efficiēbāmus | efficiēbātis | efficiēbant | |
| futuro | efficiam | efficiēs | efficiet | efficiēmus | efficiētis | efficient | |
| perfecto | effēcī | effēcistī | effēcit | effēcimus | effēcistis | effēcērunt, effēcēre | |
| pluscuamperfecto | effēceram | effēcerās | effēcerat | effēcerāmus | effēcerātis | effēcerant | |
| futuro perfecto | effēcerō | effēceris | effēcerit | effēcerimus | effēceritis | effēcerint | |
| pasivo | presente | efficior | efficeris, efficere |
efficitur | efficimur | efficiminī | efficiuntur |
| imperfecto | efficiēbar | efficiēbāris, efficiēbāre |
efficiēbātur | efficiēbāmur | efficiēbāminī | efficiēbantur | |
| futuro | efficiar | efficiēris, efficiēre |
efficiētur | efficiēmur | efficiēminī | efficientur | |
| perfecto | effectus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | effectus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | effectus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | efficiam | efficiās | efficiat | efficiāmus | efficiātis | efficiant |
| imperfecto | efficerem | efficerēs | efficeret | efficerēmus | efficerētis | efficerent | |
| perfecto | effēcerim | effēcerīs | effēcerit | effēcerīmus | effēcerītis | effēcerint | |
| pluscuamperfecto | effēcissem | effēcissēs | effēcisset | effēcissēmus | effēcissētis | effēcissent | |
| pasivo | presente | efficiar | efficiāris, efficiāre |
efficiātur | efficiāmur | efficiāminī | efficiantur |
| imperfecto | efficerer | efficerēris, efficerēre |
efficerētur | efficerēmur | efficerēminī | efficerentur | |
| perfecto | effectus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | effectus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | effice | efficitō | efficitō | efficere | efficitor | efficitor | |
| plural | efficite | efficitōte | efficiuntō | efficiminī | — | efficiuntor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | efficere | effēcisse | effectūrus -a,-um esse | efficī | effectus -a,-um esse | effectum īrī | |
| participios | efficiēns (efficientis) |
— | effectūrus -a,-um | — | effectus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| efficiendum | efficiendī | efficiendō | efficiendus -a,-um | effectum | effectū | ||
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.