iri
Esperanto
| iri | |
| pronunciación (AFI) | [ˈi.ɾi] ⓘ |
Etimología
Del latín ire
Verbo intransitivo
- 1
- Ir.
Conjugación
| Participio nominal | Participio adjetivo | Gerundio | |||||||||
| Infinitivo | iri | Presente | iras | iranto | irato | iranta | irata | irante | irate | Presente | |
| Imperativo | iru | Pasado | iris | irinto | irito | irinta | irita | irinte | irite | Pasado | |
| Condicional | irus | Futuro | iros | ironto | iroto | ironta | irota | ironte | irote | Futuro | |
| Activo | Pasivo | Activo | Pasivo | Activo | Pasivo | ||||||
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.