effectus
Latín
effectus | |
clásico (AFI) | [ɛfˈfɛkt̪ʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [efˈfɛkt̪us] |
rima | ek.tus |
Etimología 1
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Etimología 2
De efficiō, -ere ("fabricar", "hacer", etc.) y el sufijo -tus3, y este del prefijo ex- y faciō, -ere ("hacer").[1]
Sustantivo masculino
4.ª declinación (-us) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | effectus | effectūs |
Vocativo | effectus | effectūs |
Acusativo | effectum | effectūs |
Genitivo | effectūs | effectuum |
Dativo | effectuī | effectibus |
Ablativo | effectū | effectibus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | effectus | effecta | effectum | effectī | effectae | effecta |
Vocativo | effecte | effecta | effectum | effectī | effectae | effecta |
Acusativo | effectum | effectam | effectum | effectōs | effectās | effecta |
Genitivo | effectī | effectae | effectī | effectōrum | effectārum | effectōrum |
Dativo | effectō | effectae | effectō | effectīs | effectīs | effectīs |
Ablativo | effectō | effectā | effectō | effectīs | effectīs | effectīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de efficiō.
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
- Georges, Heinrich (1913). "effectus". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.