tango
Translingüístico
| tango | |
| pronunciación (AFI) | [ˈtaŋɡo] |
| silabación | tan-go |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | an.ɡo |
Español
| tango | |
| pronunciación (AFI) | [ˈtaŋ.go] ⓘ |
| silabación | tan-go |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | an.ɡo |
Etimología 1
Incierta, quizás de origen kikongo.[1]
Sustantivo masculino

tango (5)
| Singular | Plural |
|---|---|
| tango | tangos |
- 2
- Fiesta popular al aire libre, con música y baile, especialmente la que celebraban los esclavos negros.
- Ámbito: América, Canarias.
- Uso: obsoleto.
- 3 Música
- Música que se tocaba en los tangos1.
- Ámbito: América, Canarias.
- Uso: obsoleto.
Locuciones
- dar tango: alabar insinceramente (El Salvador)
Traducciones
|
|
Etimología 2
de tañer (anticuado, "usar el sentido del tacto"), cuyo presente era tango, porque gana el juego quien toca el cilindro con el tejo.[2]
Sustantivo masculino

[1]
| Singular | Plural |
|---|---|
| tango | tangos |
Traducciones
|
|
Forma verbal
- 1
- Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de tangar.
Latín
| tangō | |
| pronunciación (AFI) | [ˈtaŋ.go:] |
| silabación | tan-go |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | an.ɡo |
Etimología
Del protoitálico *tang-e-, y este del protoindoeuropeo *th₂-n-g- ("tocar").[3] Compárese el griego antiguo τεταγών (tetagṓn), el gótico 𐍄𐌴𐌺𐌰𐌽 (tekan, "tocar"), y el tocario B ceśäm ("tocar").[3]
Verbo transitivo
presente activo tangō, presente infinitivo tangere, perfecto activo tetigī, supino tāctum.
- 1
- Tocar.
- 4
- Llegar a.
- 8
- Conmover.
Conjugación
Flexión de tangōtercera conjugación, perfecto con reduplicación
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | tangō | tangis | tangit | tangimus | tangitis | tangunt |
| imperfecto | tangēbam | tangēbās | tangēbat | tangēbāmus | tangēbātis | tangēbant | |
| futuro | tangam | tangēs | tanget | tangēmus | tangētis | tangent | |
| perfecto | tetigī | tetigistī | tetigit | tetigimus | tetigistis | tetigērunt, tetigēre | |
| pluscuamperfecto | tetigeram | tetigerās | tetigerat | tetigerāmus | tetigerātis | tetigerant | |
| futuro perfecto | tetigerō | tetigeris | tetigerit | tetigerimus | tetigeritis | tetigerint | |
| pasivo | presente | tangor | tangeris, tangere |
tangitur | tangimur | tangiminī | tanguntur |
| imperfecto | tangēbar | tangēbāris, tangēbāre |
tangēbātur | tangēbāmur | tangēbāminī | tangēbantur | |
| futuro | tangar | tangēris, tangēre |
tangētur | tangēmur | tangēminī | tangentur | |
| perfecto | tāctus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | tāctus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | tāctus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | tangam | tangās | tangat | tangāmus | tangātis | tangant |
| imperfecto | tangerem | tangerēs | tangeret | tangerēmus | tangerētis | tangerent | |
| perfecto | tetigerim | tetigerīs | tetigerit | tetigerīmus | tetigerītis | tetigerint | |
| pluscuamperfecto | tetigissem | tetigissēs | tetigisset | tetigissēmus | tetigissētis | tetigissent | |
| pasivo | presente | tangar | tangāris, tangāre |
tangātur | tangāmur | tangāminī | tangantur |
| imperfecto | tangerer | tangerēris, tangerēre |
tangerētur | tangerēmur | tangerēminī | tangerentur | |
| perfecto | tāctus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | tāctus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | tange | tangitō | tangitō | tangere | tangitor | tangitor | |
| plural | tangite | tangitōte | tanguntō | tangiminī | — | tanguntor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | tangere | tetigisse | tāctūrus -a,-um esse | tangī | tāctus -a,-um esse | tāctum īrī | |
| participios | tangēns (tangentis) |
— | tāctūrus -a,-um | — | tāctus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| tangendum | tangendī | tangendō | tangendus -a,-um | tāctum | tāctū | ||
Sueco
| tango | |
| pronunciación (AFI) | [ˈʈaŋ.ɡɔ] |
| silabación | tan-go |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | an.ɡo |
Etimología
Del español tango.
Referencias y notas
- Thompson, Robert Farris (12005) Tango: The Art History of Love. New York: Pantheon, p. 81
- «tango», Diccionario de la lengua española (2001), 22.ª ed., Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 606. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.
