notus
Latín
| notus | |
| clásico (AFI) | [ˈnɔt̪ʊs̠] |
| eclesiástico (AFI) | [ˈnɔːt̪us] |
| rima | o.tus |
Etimología 1
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo
- 1
- Conocido personalmente.
- Uso: dícese de personas.[1]
- 2
- Conocido mediante experiencia, por relatos, etc.
- Uso: dícese de circunstancias, eventos, etc.[1]
- 3
- Que es sabido, entendido como materia de estudio.
- Uso: dícese de ciencias, lenguas, etc.[1]
- 4
- Conocido, descubierto.
- Uso: dícese de hechos.[1]
- 5
- Conocido por mucho tiempo, acostumbrado, familiar.[1]
- 6
- Común o generalmente conocido, notorio.
- Uso: dícese de eventos, circunstancias, etc.[1]
- 7
- Bien conocido por su maldad, de mala fama.[1]
Sustantivo masculino
2.ª declinación (-us) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | nōtus | nōtī |
| Vocativo | nōte | nōtī |
| Acusativo | nōtum | nōtōs |
| Genitivo | nōtī | nōtōrum |
| Dativo | nōtō | nōtīs |
| Ablativo | nōtō | nōtīs |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | nōtus | nōta | nōtum | nōtī | nōtae | nōta |
| Vocativo | nōte | nōta | nōtum | nōtī | nōtae | nōta |
| Acusativo | nōtum | nōtam | nōtum | nōtōs | nōtās | nōta |
| Genitivo | nōtī | nōtae | nōtī | nōtōrum | nōtārum | nōtōrum |
| Dativo | nōtō | nōtae | nōtō | nōtīs | nōtīs | nōtīs |
| Ablativo | nōtō | nōtā | nōtō | nōtīs | nōtīs | nōtīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de nōscō.
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.