traho
Latín
trahō | |
clásico (AFI) | [ˈtra.ho:] |
rima | a.ho |
Etimología
Del protoitálico *traχe-/*traχo-, los cognados indoeuropeos más cercanos semánticamente provienen de las lenguas celtas, compárese el irlandés antiguo tráig ("marea baja", "playa") y tethraig ([pret.] "escaparse", "retroceder"); la conexión con el germánico *dragan ("tirar", "arrastrar") se explicaría únicamente dando por sentado un préstamo de alguna lengua europea.[1]
Verbo transitivo
presente activo trahō, presente infinitivo trahere, perfecto activo trāxī, supino tractum.
- 4
- Sacar.
- 5
- Beber.
- 7
- Adquirir.
- 8
- Contraer (una enfermedad).
- 10
- Tener por, interpretar como.
- 14
- Pasar.
Conjugación
Flexión de trahōtercera conjugación, perfecto con s
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | trahō | trahis | trahit | trahimus | trahitis | trahunt |
imperfecto | trahēbam | trahēbās | trahēbat | trahēbāmus | trahēbātis | trahēbant | |
futuro | traham | trahēs | trahet | trahēmus | trahētis | trahent | |
perfecto | trāxī | trāxistī | trāxit | trāximus | trāxistis | trāxērunt, trāxēre | |
pluscuamperfecto | trāxeram | trāxerās | trāxerat | trāxerāmus | trāxerātis | trāxerant | |
futuro perfecto | trāxerō | trāxeris | trāxerit | trāxerimus | trāxeritis | trāxerint | |
pasivo | presente | trahor | traheris, trahere |
trahitur | trahimur | trahiminī | trahuntur |
imperfecto | trahēbar | trahēbāris, trahēbāre |
trahēbātur | trahēbāmur | trahēbāminī | trahēbantur | |
futuro | trahar | trahēris, trahēre |
trahētur | trahēmur | trahēminī | trahentur | |
perfecto | tractus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | tractus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
futuro perfecto | tractus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | traham | trahās | trahat | trahāmus | trahātis | trahant |
imperfecto | traherem | traherēs | traheret | traherēmus | traherētis | traherent | |
perfecto | trāxerim | trāxerīs | trāxerit | trāxerīmus | trāxerītis | trāxerint | |
pluscuamperfecto | trāxissem | trāxissēs | trāxisset | trāxissēmus | trāxissētis | trāxissent | |
pasivo | presente | trahar | trahāris, trahāre |
trahātur | trahāmur | trahāminī | trahantur |
imperfecto | traherer | traherēris, traherēre |
traherētur | traherēmur | traherēminī | traherentur | |
perfecto | tractus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | tractus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | trahe | trahitō | trahitō | trahere | trahitor | trahitor | |
plural | trahite | trahitōte | trahuntō | trahiminī | — | trahuntor | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | trahere | trāxisse | tractūrus -a,-um esse | trahī | tractus -a,-um esse | tractum īrī | |
participios | trahēns (trahentis) |
— | tractūrus -a,-um | — | tractus -a,-um | — | |
gerundio | gerundivo | supino | |||||
acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
trahendum | trahendī | trahendō | trahendus -a,-um | tractum | tractū |
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 626/627. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.