tractus
Latín
tractus | |
clásico (AFI) | [ˈt̪räkt̪ʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈt̪räkt̪us] |
rima | ak.tus |
Etimología 1
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo masculino
4.ª declinación (-us) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | tractus | tractūs |
Vocativo | tractus | tractūs |
Acusativo | tractum | tractūs |
Genitivo | tractūs | tractuum |
Dativo | tractuī | tractibus |
Ablativo | tractū | tractibus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | tractus | tracta | tractum | tractī | tractae | tracta |
Vocativo | tracte | tracta | tractum | tractī | tractae | tracta |
Acusativo | tractum | tractam | tractum | tractōs | tractās | tracta |
Genitivo | tractī | tractae | tractī | tractōrum | tractārum | tractōrum |
Dativo | tractō | tractae | tractō | tractīs | tractīs | tractīs |
Ablativo | tractō | tractā | tractō | tractīs | tractīs | tractīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de trahō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.