morar
Español
morar | |
pronunciación (AFI) | [mo.ˈɾaɾ] |
silabación | mo-rar |
acentuación | aguda |
longitud silábica | bisílaba |
parónimos | dorar, llorar, mirar, molar, moral, morir, orar |
rima | aɾ |
Verbo intransitivo
- 1
- Habitar, residir, vivir en un lugar.
Conjugación
Asturiano
morar | |
pronunciación (AFI) | [mo.'ɾar] |
silabación | mo-rar |
acentuación | aguda |
longitud silábica | bisílaba |
rima | aɾ |
Etimología
Del latín morārī ("vaguear").
Conjugación
Formes non personales | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Infinitivu | morar | |||||
Xerundiu | morando | |||||
Participiu | moráu, morada, morao, moraos, moraes | |||||
Formes personales | ||||||
Númberu | Singular | Plural | ||||
Persona | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
Mou indicativu | yo | tu | él | nosotros | vosotros | ellos |
Presente | moro | mores | mora | moramos | moráis | moren |
Imperfeutu | moraba | morabes | moraba | morábamos morábemos |
morabais morabeis |
moraben |
Indefiniu | moré | morasti moresti |
moró | moremos | morastis morestis |
moraron |
Futuru | moraré | morarás | morará | moraremos | moraréis | morarán |
Potencial | moraría | moraríes | moraría | moraríamos moraríemos |
moraríais moraríeis |
moraríen |
Mou suxuntivu | yo | tu | él | nosotros | vosotros | ellos |
Presente | more | moras mores |
more | moremos | moréis | moran moren |
Imperfeutu | morara morare |
moraras morares |
morara morare |
morarámos morarémos |
morarais morareis |
moraran moraren |
Imperativu | yo | tu | él | nosotros | vosotros | ellos |
Presente | mora | morái |
Gallego
morar | |
pronunciación | falta agregar |
Conjugación
Judeoespañol
morar | |
pronunciación | falta agregar |
Portugués
morar | |
Portugal (AFI) | [muˈɾaɾ] |
homófonos | murar |
Conjugación
Flexión de morarprimera conjugación, regular
Formas no personales | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||
Formas personales | ||||||||||||
número: | singular | plural | ||||||||||
persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||||||
Modo indicativo | eu | tu | ele, ela | nós | vós | eles, elas | ||||||
Presente | moro | moras | mora | moramos | morais | moram | ||||||
Pretérito perfeito simples | morei | moraste | morou | morámos* | morastes | moraram | ||||||
Imperfeito | morava | moravas | morava | morávamos | moráveis | moravam | ||||||
Pretérito mais-que-perfeito simples | morara | moraras | morara | moráramos | moráreis | moraram | ||||||
Futuro do presente | morarei | morarás | morará | moraremos | morareis | morarão | ||||||
Futuro do pretérito (condicional) | moraria | morarias | moraria | moraríamos | moraríeis | morariam | ||||||
Modo subjuntivo (o conjuntivo) | eu | tu | ele, ela | nós | vós | eles, elas | ||||||
Presente | more | mores | more | moremos | moreis | morem | ||||||
Imperfeito | morasse | morasses | morasse | morássemos | morásseis | morassem | ||||||
Futuro do presente | morar | morares | morar | morarmos | morardes | morarem | ||||||
Modo imperativo | tu | você | nós | vós | vocês | |||||||
Afirmativo: | mora | more | moremos | morai | morem | |||||||
Negativo: | não mores | não more | não moremos | não moreis | não morem | |||||||
Infinitivo personal (pessoal) | eu | tu | você | nós | vós | vocês | ||||||
morar | morares | morar | morarmos | morardes | morarem | |||||||
→ você y vocês son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. → Los tiempos compuestos perfectivos se forman con ter ("tener") como auxiliar ("haber" en español), más el participio. Por ejemplo, "você tem morado". → Los tiempos progresivos se forman con estar como auxiliar, de dos maneras: - estar + el gerundio, por ejemplo, "vocês estão morando" (uso preferido en Brasil). - estar + a + el infinitivo, por ejemplo, "vocês estão a morar" (uso preferido en Portugal). | ||||||||||||
* También se usa moramos, especialmente en Brasil. |
Rumano
morár | |
pronunciación (AFI) | [mo'rar] |
Etimología
Del latín molārium, o alternativamente de moară y -ar.[5] Compárense el arrumano murar y el castellano molero.
Sustantivo masculino
Indefinido | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativo– Acusativo |
un morar | niște morari |
Genitivo– Dativo |
unui morar | unor morari |
Definido | Singular | Plural |
Nominativo– Acusativo |
morarul | morarii |
Genitivo– Dativo |
morarului | morarilor |
Vocativo | Singular | Plural |
morarule |
morarilor |
- 1
- Molinero.
- 2
- Gusano de la harina.
Referencias y notas
- Academia de la Llingua Asturiana. «morar», en Academia de la Llingua Asturiana: Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana, edición digital, Oviedo: ALLA. ISBN 978-84-8168-208-3.
- «morar». En: Dicionario de dicionarios do galego medieval.
- Real Academia Galega (2017). «morar», en Real Academia Galega: Dicionario da Real Academia Galega, edición digital, A Coruña: RAG. ISBN 978-84-87987-80-9.
- «morar». En: Dicionário online Caldas Aulete.
- «morar». En: DEX online.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.