exeo
Latín
| exeō | |
| clásico (AFI) | [ˈɛk.sɛ.o:] |
| rima | ek.se.o |
Verbo intransitivo
presente activo exeō, presente infinitivo exīre, perfecto activo exiī (raro exīvī), supino exitum. (irregular)
- 5
- Abandonar.
- Uso: figurativo
- 7 Geografía
- Desembocar.
- 8
- Terminar.
- Uso: con sentido de tiempo
Conjugación
Flexión de exeōirregular, intransitivo
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | exeō | exīs | exit | exīmus | exītis | exeunt |
| imperfecto | exībam | exībās | exībat | exībāmus | exībātis | exībant | |
| futuro | exībō | exībis | exībit | exībimus | exībitis | exībunt | |
| perfecto | exiī | exīstī | exiit | exiimus | exīstis | exiērunt, exiēre | |
| pluscuamperfecto | exieram | exierās | exierat | exierāmus | exierātis | exierant | |
| futuro perfecto | exierō | exieris | exierit | exierimus | exieritis | exierint | |
| pasivo | presente | — | — | exītur | — | — | — |
| imperfecto | — | — | exībātur | — | — | — | |
| futuro | — | — | exibītur | — | — | — | |
| perfecto | exitum* est (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | exitum* erat (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | exitum* erit (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | exeam | exeās | exeat | exeāmus | exeātis | exeant |
| imperfecto | exīrem | exīrēs | exīret | exīrēmus | exīrētis | exīrent | |
| perfecto | exierim | exierīs | exierit | exierīmus | exierītis | exierint | |
| pluscuamperfecto | exīssem | exīssēs | exīsset | exīssēmus | exīssētis | exīssent | |
| pasivo | presente | — | — | exeātur | — | — | — |
| imperfecto | — | — | exīrētur | — | — | — | |
| perfecto | exitum* sit (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | exitum* esset (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | exī | exītō | exītō | — | — | — | |
| plural | exīte | exītōte | exeuntō | — | — | — | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | exīre | exīsse | exitūrus -a,-um esse | — | — | — | |
| participios | exiēns (exeuntis) |
— | exitūrus -a,-um | — | exitum* | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| exeundum | exeundī | exeundō | exeundum* | exitum | exitū | ||
| * Verbos intransitivos o verbos usados intransitivamente solo emplean el participio perfecto pasivo y el gerundivo en construcciones impersonales en el nominativo singular neutro. | |||||||
Flexión de exeōirregular
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | exeō | exīs | exit | exīmus | exītis | exeunt |
| imperfecto | exībam | exībās | exībat | exībāmus | exībātis | exībant | |
| futuro | exībō | exībis | exībit | exībimus | exībitis | exībunt | |
| perfecto | exiī | exīstī | exiit | exiimus | exīstis | exiērunt, exiēre | |
| pluscuamperfecto | exieram | exierās | exierat | exierāmus | exierātis | exierant | |
| futuro perfecto | exierō | exieris | exierit | exierimus | exieritis | exierint | |
| pasivo | presente | exeor | exīris, exīre |
exītur | exīmur | exīminī | exeuntur |
| imperfecto | exībar | exībāris, exībāre |
exībātur | exībāmur | exībāminī | exībantur | |
| futuro | exibor | exibēris, exibēre |
exibītur | exibīmur | exibīminī | exibuntur | |
| perfecto | exitus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | exitus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | exitus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | exeam | exeās | exeat | exeāmus | exeātis | exeant |
| imperfecto | exīrem | exīrēs | exīret | exīrēmus | exīrētis | exīrent | |
| perfecto | exierim | exierīs | exierit | exierīmus | exierītis | exierint | |
| pluscuamperfecto | exīssem | exīssēs | exīsset | exīssēmus | exīssētis | exīssent | |
| pasivo | presente | exear | exeāris, exeāre |
exeātur | exeāmur | exeāminī | exeantur |
| imperfecto | exīrer | exīrēris, exīrēre |
exīrētur | exīrēmur | exīrēminī | exīrentur | |
| perfecto | exitus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | exitus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | exī | exītō | exītō | exīre | exītor | exītor | |
| plural | exīte | exītōte | exeuntō | exīminī | — | exeuntor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | exīre | exīsse | exitūrus -a,-um esse | exīrī | exitus -a,-um esse | exitum īrī | |
| participios | exiēns (exeuntis) |
— | exitūrus -a,-um | — | exitus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| exeundum | exeundī | exeundō | exeundus -a,-um | exitum | exitū | ||
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.