consentio
Latín
| cōnsentiō | |
| clásico (AFI) | [kõːˈsɛn.tɪ.oː] [kɔnˈsɛn.tɪ.oː] |
| rima | en.ti.o |
Etimología
Del prefijo con- y sentiō, -īre ("sentir").[1]
Verbo transitivo
presente activo cōnsentiō, presente infinitivo cōnsentīre, perfecto activo cōnsēnsī, supino cōnsēnsum.
- 2
- Estar en armonía, corresponderse, ser similar.
- Uso: se emplea también como intransitivo.
Conjugación
Flexión de consentiōcuarta conjugación, perfecto con s, intransitivo
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | consentiō | consentīs | consentit | consentīmus | consentītis | consentiunt |
| imperfecto | consentiēbam | consentiēbās | consentiēbat | consentiēbāmus | consentiēbātis | consentiēbant | |
| futuro | consentiam | consentiēs | consentiet | consentiēmus | consentiētis | consentient | |
| perfecto | cōnsēnsī | cōnsēnsistī | cōnsēnsit | cōnsēnsimus | cōnsēnsistis | cōnsēnsērunt, cōnsēnsēre | |
| pluscuamperfecto | cōnsēnseram | cōnsēnserās | cōnsēnserat | cōnsēnserāmus | cōnsēnserātis | cōnsēnserant | |
| futuro perfecto | cōnsēnserō | cōnsēnseris | cōnsēnserit | cōnsēnserimus | cōnsēnseritis | cōnsēnserint | |
| pasivo | presente | — | — | consentītur | — | — | — |
| imperfecto | — | — | consentiēbātur | — | — | — | |
| futuro | — | — | consentiētur | — | — | — | |
| perfecto | cōnsēnsum* est (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | cōnsēnsum* erat (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | cōnsēnsum* erit (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | consentiam | consentiās | consentiat | consentiāmus | consentiātis | consentiant |
| imperfecto | consentīrem | consentīrēs | consentīret | consentīrēmus | consentīrētis | consentīrent | |
| perfecto | cōnsēnserim | cōnsēnserīs | cōnsēnserit | cōnsēnserīmus | cōnsēnserītis | cōnsēnserint | |
| pluscuamperfecto | cōnsēnsissem | cōnsēnsissēs | cōnsēnsisset | cōnsēnsissēmus | cōnsēnsissētis | cōnsēnsissent | |
| pasivo | presente | — | — | consentiātur | — | — | — |
| imperfecto | — | — | consentīrētur | — | — | — | |
| perfecto | cōnsēnsum* sit (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | cōnsēnsum* esset (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | consentī | consentitō | consentitō | — | — | — | |
| plural | consentīte | consentītōte | consentiuntō | — | — | — | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | consentīre | cōnsēnsisse | cōnsēnsūrus -a,-um esse | — | — | — | |
| participios | consentiēns (consentientis) |
— | cōnsēnsūrus -a,-um | — | cōnsēnsum* | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| consentiendum | consentiendī | consentiendō | consentiendum* | cōnsēnsum | cōnsēnsū | ||
| * Verbos intransitivos o verbos usados intransitivamente solo emplean el participio perfecto pasivo y el gerundivo en construcciones impersonales en el nominativo singular neutro. | |||||||
Flexión de consentiōcuarta conjugación, perfecto con s
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | consentiō | consentīs | consentit | consentīmus | consentītis | consentiunt |
| imperfecto | consentiēbam | consentiēbās | consentiēbat | consentiēbāmus | consentiēbātis | consentiēbant | |
| futuro | consentiam | consentiēs | consentiet | consentiēmus | consentiētis | consentient | |
| perfecto | cōnsēnsī | cōnsēnsistī | cōnsēnsit | cōnsēnsimus | cōnsēnsistis | cōnsēnsērunt, cōnsēnsēre | |
| pluscuamperfecto | cōnsēnseram | cōnsēnserās | cōnsēnserat | cōnsēnserāmus | cōnsēnserātis | cōnsēnserant | |
| futuro perfecto | cōnsēnserō | cōnsēnseris | cōnsēnserit | cōnsēnserimus | cōnsēnseritis | cōnsēnserint | |
| pasivo | presente | consentior | consentīris, consentīre |
consentītur | consentīmur | consentīminī | consentiuntur |
| imperfecto | consentiēbar | consentiēbāris, consentiēbāre |
consentiēbātur | consentiēbāmur | consentiēbāminī | consentiēbantur | |
| futuro | consentiar | consentiēris, consentiēre |
consentiētur | consentiēmur | consentiēminī | consentientur | |
| perfecto | cōnsēnsus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | cōnsēnsus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | cōnsēnsus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | consentiam | consentiās | consentiat | consentiāmus | consentiātis | consentiant |
| imperfecto | consentīrem | consentīrēs | consentīret | consentīrēmus | consentīrētis | consentīrent | |
| perfecto | cōnsēnserim | cōnsēnserīs | cōnsēnserit | cōnsēnserīmus | cōnsēnserītis | cōnsēnserint | |
| pluscuamperfecto | cōnsēnsissem | cōnsēnsissēs | cōnsēnsisset | cōnsēnsissēmus | cōnsēnsissētis | cōnsēnsissent | |
| pasivo | presente | consentiar | consentiāris, consentiāre |
consentiātur | consentiāmur | consentiāminī | consentiantur |
| imperfecto | consentīrer | consentīrēris, consentīrēre |
consentīrētur | consentīrēmur | consentīrēminī | consentīrentur | |
| perfecto | cōnsēnsus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | cōnsēnsus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | consentī | consentitō | consentitō | consentīre | consentītor | consentītor | |
| plural | consentīte | consentītōte | consentiuntō | consentīminī | — | consentiuntor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | consentīre | cōnsēnsisse | cōnsēnsūrus -a,-um esse | consentīrī | cōnsēnsus -a,-um esse | cōnsēnsum īrī | |
| participios | consentiēns (consentientis) |
— | cōnsēnsūrus -a,-um | — | cōnsēnsus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| consentiendum | consentiendī | consentiendō | consentiendus -a,-um | cōnsēnsum | cōnsēnsū | ||
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.