supersum
Latín
supersum | |
clásico (AFI) | [sʊˈpɛr.sũː] |
rima | er.sum |
Verbo intransitivo
presente activo supersum, presente infinitivo superesse, perfecto activo superfuī, participio futuro superfutūrus. (irregular, sin pasiva, gerundios, gerundivos, ni supinos)
- c
- Estar más allá de las capacidades (de).[1]
- 5
- Quedarse con la vida, sobrevivir.
- Uso: dícese de personas.[1]
-
- Uso: dícese de cosas.[1]
- 7
- Estar (aún) a disposición (de).
- Uso: dícese de cosas (recursos, etc.).[1]
Conjugación
Flexión de supersum(irregular)
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | supersum | superes | superest | supersumus | superestis | supersunt |
imperfecto | supereram | supererās | supererat | supererāmus | supererātis | supererant | |
futuro | supererō | supereris | supererit | supererimus | supereritis | supererunt | |
perfecto | superfuī | superfuistī | superfuit | superfuimus | superfuistis | superfuērunt, superfuēre | |
pluscuamperfecto | superfueram | superfuerās | superfuerat | superfuerāmus | superfuerātis | superfuerant | |
futuro perfecto | superfuerō | superfueris | superfuerit | superfuerimus | superfueritis | superfuerint | |
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | supersim | supersīs | supersit | supersīmus | supersītis | supersint |
imperfecto | superessem | superessēs | superesset | superessēmus | superessētis | superessent | |
perfecto | superfuerim | superfuerīs | superfuerit | superfuerīmus | superfuerītis | superfuerint | |
pluscuamperfecto | superfuissem | superfuissēs | superfuisset | superfuissēmus | superfuissētis | superfuissent | |
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | superes | superestō | superestō | — | — | — | |
plural | supereste | superestōte | supersuntō | — | — | — | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | superesse | superfuisse | superfutūrus esse, superfore |
— | — | — | |
participios | — | — | superfutūrus -a,-um
|
— | — | — |
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.