mansuesco
Latín
| mānsuescō | |
| clásico (AFI) | [man.sʊˈɛs.koː] [mãː.sʊˈɛs.koː] |
| rima | es.ko |
Etimología
Compuesto de manus ("mano") y suescō, -ere ("acostumbrarse").
Verbo intransitivo
presente activo mānsuescō, presente infinitivo mānsuescere, perfecto activo mānsuēvī, supino mānsuētum.
- 1
- Amansarse, domesticarse.
- Uso: dícese de animales salvajes.[1]
- 2
- Domesticarse, volverse cultivable.
- Uso: dícese de plantas, o también del suelo.[1]
Verbo transitivo
- 5
- Amansar, domesticar.
- Uso: dícese de animales salvajes.[1]
Conjugación
Flexión de mānsuescōtercera conjugación, perfecto con v, intransitivo
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | mānsuescō | mānsuescis | mānsuescit | mānsuescimus | mānsuescitis | mānsuescunt |
| imperfecto | mānsuescēbam | mānsuescēbās | mānsuescēbat | mānsuescēbāmus | mānsuescēbātis | mānsuescēbant | |
| futuro | mānsuescam | mānsuescēs | mānsuescet | mānsuescēmus | mānsuescētis | mānsuescent | |
| perfecto | mānsuēvī | mānsuēvistī | mānsuēvit | mānsuēvimus | mānsuēvistis | mānsuēvērunt, mānsuēvēre | |
| pluscuamperfecto | mānsuēveram | mānsuēverās | mānsuēverat | mānsuēverāmus | mānsuēverātis | mānsuēverant | |
| futuro perfecto | mānsuēverō | mānsuēveris | mānsuēverit | mānsuēverimus | mānsuēveritis | mānsuēverint | |
| pasivo | presente | — | — | mānsuescitur | — | — | — |
| imperfecto | — | — | mānsuescēbātur | — | — | — | |
| futuro | — | — | mānsuescētur | — | — | — | |
| perfecto | mānsuētum* est (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | mānsuētum* erat (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | mānsuētum* erit (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | mānsuescam | mānsuescās | mānsuescat | mānsuescāmus | mānsuescātis | mānsuescant |
| imperfecto | mānsuescerem | mānsuescerēs | mānsuesceret | mānsuescerēmus | mānsuescerētis | mānsuescerent | |
| perfecto | mānsuēverim | mānsuēverīs | mānsuēverit | mānsuēverīmus | mānsuēverītis | mānsuēverint | |
| pluscuamperfecto | mānsuēvissem | mānsuēvissēs | mānsuēvisset | mānsuēvissēmus | mānsuēvissētis | mānsuēvissent | |
| pasivo | presente | — | — | mānsuescātur | — | — | — |
| imperfecto | — | — | mānsuescerētur | — | — | — | |
| perfecto | mānsuētum* sit (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | mānsuētum* esset (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | mānsuesce | mānsuescitō | mānsuescitō | — | — | — | |
| plural | mānsuescite | mānsuescitōte | mānsuescuntō | — | — | — | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | mānsuescere | mānsuēvisse | mānsuētūrus -a,-um esse | — | — | — | |
| participios | mānsuescēns (mānsuescentis) |
— | mānsuētūrus -a,-um | — | mānsuētum* | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| mānsuescendum | mānsuescendī | mānsuescendō | mānsuescendum* | mānsuētum | mānsuētū | ||
| * Verbos intransitivos o verbos usados intransitivamente solo emplean el participio perfecto pasivo y el gerundivo en construcciones impersonales en el nominativo singular neutro. | |||||||
Flexión de mānsuescōtercera conjugación, perfecto con v
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | mānsuescō | mānsuescis | mānsuescit | mānsuescimus | mānsuescitis | mānsuescunt |
| imperfecto | mānsuescēbam | mānsuescēbās | mānsuescēbat | mānsuescēbāmus | mānsuescēbātis | mānsuescēbant | |
| futuro | mānsuescam | mānsuescēs | mānsuescet | mānsuescēmus | mānsuescētis | mānsuescent | |
| perfecto | mānsuēvī | mānsuēvistī | mānsuēvit | mānsuēvimus | mānsuēvistis | mānsuēvērunt, mānsuēvēre | |
| pluscuamperfecto | mānsuēveram | mānsuēverās | mānsuēverat | mānsuēverāmus | mānsuēverātis | mānsuēverant | |
| futuro perfecto | mānsuēverō | mānsuēveris | mānsuēverit | mānsuēverimus | mānsuēveritis | mānsuēverint | |
| pasivo | presente | mānsuescor | mānsuesceris, mānsuescere |
mānsuescitur | mānsuescimur | mānsuesciminī | mānsuescuntur |
| imperfecto | mānsuescēbar | mānsuescēbāris, mānsuescēbāre |
mānsuescēbātur | mānsuescēbāmur | mānsuescēbāminī | mānsuescēbantur | |
| futuro | mānsuescar | mānsuescēris, mānsuescēre |
mānsuescētur | mānsuescēmur | mānsuescēminī | mānsuescentur | |
| perfecto | mānsuētus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | mānsuētus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | mānsuētus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | mānsuescam | mānsuescās | mānsuescat | mānsuescāmus | mānsuescātis | mānsuescant |
| imperfecto | mānsuescerem | mānsuescerēs | mānsuesceret | mānsuescerēmus | mānsuescerētis | mānsuescerent | |
| perfecto | mānsuēverim | mānsuēverīs | mānsuēverit | mānsuēverīmus | mānsuēverītis | mānsuēverint | |
| pluscuamperfecto | mānsuēvissem | mānsuēvissēs | mānsuēvisset | mānsuēvissēmus | mānsuēvissētis | mānsuēvissent | |
| pasivo | presente | mānsuescar | mānsuescāris, mānsuescāre |
mānsuescātur | mānsuescāmur | mānsuescāminī | mānsuescantur |
| imperfecto | mānsuescerer | mānsuescerēris, mānsuescerēre |
mānsuescerētur | mānsuescerēmur | mānsuescerēminī | mānsuescerentur | |
| perfecto | mānsuētus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | mānsuētus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | mānsuesce | mānsuescitō | mānsuescitō | mānsuescere | mānsuescitor | mānsuescitor | |
| plural | mānsuescite | mānsuescitōte | mānsuescuntō | mānsuesciminī | — | mānsuescuntor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | mānsuescere | mānsuēvisse | mānsuētūrus -a,-um esse | mānsuescī | mānsuētus -a,-um esse | mānsuētum īrī | |
| participios | mānsuescēns (mānsuescentis) |
— | mānsuētūrus -a,-um | — | mānsuētus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| mānsuescendum | mānsuescendī | mānsuescendō | mānsuescendus -a,-um | mānsuētum | mānsuētū | ||
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.