mansuetus
Latín
mansuetus | |
clásico (AFI) | [mä̃ːˈs̠uɛt̪ʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [mänˈsuːet̪us] |
rima | u.e.tus |
Etimología 1
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | mānsuētus | mānsuēta | mānsuētum | mānsuētī | mānsuētae | mānsuēta |
Vocativo | mānsuēte | mānsuēta | mānsuētum | mānsuētī | mānsuētae | mānsuēta |
Acusativo | mānsuētum | mānsuētam | mānsuētum | mānsuētōs | mānsuētās | mānsuēta |
Genitivo | mānsuētī | mānsuētae | mānsuētī | mānsuētōrum | mānsuētārum | mānsuētōrum |
Dativo | mānsuētō | mānsuētae | mānsuētō | mānsuētīs | mānsuētīs | mānsuētīs |
Ablativo | mānsuētō | mānsuētā | mānsuētō | mānsuētīs | mānsuētīs | mānsuētīs |
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.