intro
Latín
Etimología 2
intrō | |
clásico (AFI) | [ˈɪn.troː] |
rima | in.tro |
Verbo transitivo e intransitivo
presente activo intrō, presente infinitivo intrāre, perfecto activo intrāvī, supino intrātum.
- 2 Derecho
- Presentarse en la corte.[2]
- b
- Apoderarse de, tomar posesión de.[2]
Conjugación
Flexión de intrōprimera conjugación, perfecto con v
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | intrō | intrās | intrat | intrāmus | intrātis | intrant |
imperfecto | intrābam | intrābās | intrābat | intrābāmus | intrābātis | intrābant | |
futuro | intrābō | intrābis | intrābit | intrābimus | intrābitis | intrābunt | |
perfecto | intrāvī | intrāvistī | intrāvit | intrāvimus | intrāvistis | intrāvērunt, intrāvēre | |
pluscuamperfecto | intrāveram | intrāverās | intrāverat | intrāverāmus | intrāverātis | intrāverant | |
futuro perfecto | intrāverō | intrāveris | intrāverit | intrāverimus | intrāveritis | intrāverint | |
pasivo | presente | intror | intrāris, intrāre |
intrātur | intrāmur | intrāminī | intrantur |
imperfecto | intrābar | intrābāris, intrābāre |
intrābātur | intrābāmur | intrābāminī | intrābantur | |
futuro | intrābor | intrāberis, intrābere |
intrābitur | intrābimur | intrābiminī | intrābuntur | |
perfecto | intrātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | intrātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
futuro perfecto | intrātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | intrem | intrēs | intret | intrēmus | intrētis | intrent |
imperfecto | intrārem | intrārēs | intrāret | intrārēmus | intrārētis | intrārent | |
perfecto | intrāverim | intrāverīs | intrāverit | intrāverīmus | intrāverītis | intrāverint | |
pluscuamperfecto | intrāvissem | intrāvissēs | intrāvisset | intrāvissēmus | intrāvissētis | intrāvissent | |
pasivo | presente | intrer | intrēris, intrēre |
intrētur | intrēmur | intrēminī | intrentur |
imperfecto | intrārer | intrārēris, intrārēre |
intrārētur | intrārēmur | intrārēminī | intrārentur | |
perfecto | intrātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | intrātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | intrā | intrātō | intrātō | intrāre | intrātor | intrātor | |
plural | intrāte | intrātōte | intrantō | intrāminī | — | intrantor | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | intrāre | intrāvisse | intrātūrus -a,-um esse | intrārī | intrātus -a,-um esse | intrātum īrī | |
participios | intrāns (intrantis) |
— | intrātūrus -a,-um | — | intrātus -a,-um | — | |
gerundio | gerundivo | supino | |||||
acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
intrandum | intrandī | intrandō | intrandus -a,-um | intrātum | intrātū |
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 306. ISBN 978-90-04-16797-1
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.