dissipo
Latín
dissipō | |
clásico (AFI) | [ˈdɪs.sɪ.po:] |
variantes | dissupō[1] |
rima | is.si.po |
Verbo transitivo
presente activo dissipō, presente infinitivo dissipāre, perfecto activo dissipāvī, supino dissipātum.
Conjugación
Flexión de dissipōprimera conjugación, perfecto con v
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | dissipō | dissipās | dissipat | dissipāmus | dissipātis | dissipant |
imperfecto | dissipābam | dissipābās | dissipābat | dissipābāmus | dissipābātis | dissipābant | |
futuro | dissipābō | dissipābis | dissipābit | dissipābimus | dissipābitis | dissipābunt | |
perfecto | dissipāvī | dissipāvistī | dissipāvit | dissipāvimus | dissipāvistis | dissipāvērunt, dissipāvēre | |
pluscuamperfecto | dissipāveram | dissipāverās | dissipāverat | dissipāverāmus | dissipāverātis | dissipāverant | |
futuro perfecto | dissipāverō | dissipāveris | dissipāverit | dissipāverimus | dissipāveritis | dissipāverint | |
pasivo | presente | dissipor | dissipāris, dissipāre |
dissipātur | dissipāmur | dissipāminī | dissipantur |
imperfecto | dissipābar | dissipābāris, dissipābāre |
dissipābātur | dissipābāmur | dissipābāminī | dissipābantur | |
futuro | dissipābor | dissipāberis, dissipābere |
dissipābitur | dissipābimur | dissipābiminī | dissipābuntur | |
perfecto | dissipātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | dissipātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
futuro perfecto | dissipātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | dissipem | dissipēs | dissipet | dissipēmus | dissipētis | dissipent |
imperfecto | dissipārem | dissipārēs | dissipāret | dissipārēmus | dissipārētis | dissipārent | |
perfecto | dissipāverim | dissipāverīs | dissipāverit | dissipāverīmus | dissipāverītis | dissipāverint | |
pluscuamperfecto | dissipāvissem | dissipāvissēs | dissipāvisset | dissipāvissēmus | dissipāvissētis | dissipāvissent | |
pasivo | presente | dissiper | dissipēris, dissipēre |
dissipētur | dissipēmur | dissipēminī | dissipentur |
imperfecto | dissipārer | dissipārēris, dissipārēre |
dissipārētur | dissipārēmur | dissipārēminī | dissipārentur | |
perfecto | dissipātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | dissipātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | dissipā | dissipātō | dissipātō | dissipāre | dissipātor | dissipātor | |
plural | dissipāte | dissipātōte | dissipantō | dissipāminī | — | dissipantor | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | dissipāre | dissipāvisse | dissipātūrus -a,-um esse | dissipārī | dissipātus -a,-um esse | dissipātum īrī | |
participios | dissipāns (dissipantis) |
— | dissipātūrus -a,-um | — | dissipātus -a,-um | — | |
gerundio | gerundivo | supino | |||||
acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
dissipandum | dissipandī | dissipandō | dissipandus -a,-um | dissipātum | dissipātū |
Referencias y notas
- arcaica
- Georges, Karl Ernst (1913) "dissipo". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover: Hahnsche Buchhandlung
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.