disputo
Español
disputo | |
pronunciación (AFI) | [d̪isˈpu.t̪o] |
silabación | dis-pu-to[1] |
acentuación | llana |
longitud silábica | trisílaba |
rima | u.to |
Forma verbal
- 1
- Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de disputar.
Latín
disputō | |
clásico (AFI) | [ˈdɪs.pʊ.to:] |
rima | is.pu.to |
Etimología
Del prefijo dis- y putō ("podar, limpiar, calcular, estimar, considerar, suponer, etc.").[2]
Verbo intransitivo
presente activo disputō, presente infinitivo disputāre, perfecto activo disputāvī, supino disputātum.
Verbo transitivo
Conjugación
Flexión de disputōprimera conjugación, perfecto con v
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | disputō | disputās | disputat | disputāmus | disputātis | disputant |
imperfecto | disputābam | disputābās | disputābat | disputābāmus | disputābātis | disputābant | |
futuro | disputābō | disputābis | disputābit | disputābimus | disputābitis | disputābunt | |
perfecto | disputāvī | disputāvistī | disputāvit | disputāvimus | disputāvistis | disputāvērunt, disputāvēre | |
pluscuamperfecto | disputāveram | disputāverās | disputāverat | disputāverāmus | disputāverātis | disputāverant | |
futuro perfecto | disputāverō | disputāveris | disputāverit | disputāverimus | disputāveritis | disputāverint | |
pasivo | presente | disputor | disputāris, disputāre |
disputātur | disputāmur | disputāminī | disputantur |
imperfecto | disputābar | disputābāris, disputābāre |
disputābātur | disputābāmur | disputābāminī | disputābantur | |
futuro | disputābor | disputāberis, disputābere |
disputābitur | disputābimur | disputābiminī | disputābuntur | |
perfecto | disputātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | disputātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
futuro perfecto | disputātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | disputem | disputēs | disputet | disputēmus | disputētis | disputent |
imperfecto | disputārem | disputārēs | disputāret | disputārēmus | disputārētis | disputārent | |
perfecto | disputāverim | disputāverīs | disputāverit | disputāverīmus | disputāverītis | disputāverint | |
pluscuamperfecto | disputāvissem | disputāvissēs | disputāvisset | disputāvissēmus | disputāvissētis | disputāvissent | |
pasivo | presente | disputer | disputēris, disputēre |
disputētur | disputēmur | disputēminī | disputentur |
imperfecto | disputārer | disputārēris, disputārēre |
disputārētur | disputārēmur | disputārēminī | disputārentur | |
perfecto | disputātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | disputātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | disputā | disputātō | disputātō | disputāre | disputātor | disputātor | |
plural | disputāte | disputātōte | disputantō | disputāminī | — | disputantor | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | disputāre | disputāvisse | disputātūrus -a,-um esse | disputārī | disputātus -a,-um esse | disputātum īrī | |
participios | disputāns (disputantis) |
— | disputātūrus -a,-um | — | disputātus -a,-um | — | |
gerundio | gerundivo | supino | |||||
acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
disputandum | disputandī | disputandō | disputandus -a,-um | disputātum | disputātū |
Referencias y notas
- Se han detectado posibles prefijos semánticos en la palabra. De ser así, es posible que haya varias divisiones válidas como ocurre en el caso de transatlántico (tran-sat-lán-ti-co o trans-at-lán-ti-co, incluso tran-sa-tlán-ti-co) o subrayar (su-bra-yar o sub-ra-yar) . Por motivos técnicos, en estas situaciones sólo se mostrará la división fonética y no la división léxica o semántica, aunque se recomienda preferir esta última para el lenguaje escrito. Más información.
- Georges, Karl Ernst (1913) "disputo". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover: Hahnsche Buchhandlung
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.