mitto
Latín
mittō | |
clásico (AFI) | [ˈmɪt.toː] |
rima | it.to |
Etimología
Del protoitálico *meit-e/o-, y este del protoindoeuropeo *m(e)ith₂- ("cambiar", "quitar").[1] Compárese el sánscrito मिथ् (mith-, "confrontarse", "reñirse", "pelearse"), मेथेते (methete, 3.pers. dual media del presente), मिमेथ (mimetha, 1.pers.sg. act. del perfecto) y el gótico 𐌹̈𐌽𐌼𐌰𐌹𐌳𐌾𐌰𐌽 (in-maidjan, "cambiar").[1]
Verbo transitivo
presente activo mittō, presente infinitivo mittere, perfecto activo mīsī, supino missum.
Conjugación
Flexión de mittōtercera conjugación, perfecto con s
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | mittō | mittis | mittit | mittimus | mittitis | mittunt |
imperfecto | mittēbam | mittēbās | mittēbat | mittēbāmus | mittēbātis | mittēbant | |
futuro | mittam | mittēs | mittet | mittēmus | mittētis | mittent | |
perfecto | mīsī | mīsistī | mīsit | mīsimus | mīsistis | mīsērunt, mīsēre | |
pluscuamperfecto | mīseram | mīserās | mīserat | mīserāmus | mīserātis | mīserant | |
futuro perfecto | mīserō | mīseris | mīserit | mīserimus | mīseritis | mīserint | |
pasivo | presente | mittor | mitteris, mittere |
mittitur | mittimur | mittiminī | mittuntur |
imperfecto | mittēbar | mittēbāris, mittēbāre |
mittēbātur | mittēbāmur | mittēbāminī | mittēbantur | |
futuro | mittar | mittēris, mittēre |
mittētur | mittēmur | mittēminī | mittentur | |
perfecto | missus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | missus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
futuro perfecto | missus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | mittam | mittās | mittat | mittāmus | mittātis | mittant |
imperfecto | mitterem | mitterēs | mitteret | mitterēmus | mitterētis | mitterent | |
perfecto | mīserim | mīserīs | mīserit | mīserīmus | mīserītis | mīserint | |
pluscuamperfecto | mīsissem | mīsissēs | mīsisset | mīsissēmus | mīsissētis | mīsissent | |
pasivo | presente | mittar | mittāris, mittāre |
mittātur | mittāmur | mittāminī | mittantur |
imperfecto | mitterer | mitterēris, mitterēre |
mitterētur | mitterēmur | mitterēminī | mitterentur | |
perfecto | missus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | missus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | mitte | mittitō | mittitō | mittere | mittitor | mittitor | |
plural | mittite | mittitōte | mittuntō | mittiminī | — | mittuntor | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | mittere | mīsisse | missūrus -a,-um esse | mittī | missus -a,-um esse | missum īrī | |
participios | mittēns (mittentis) |
— | missūrus -a,-um | — | missus -a,-um | — | |
gerundio | gerundivo | supino | |||||
acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
mittendum | mittendī | mittendō | mittendus -a,-um | missum | missū |
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 383-84. ISBN 978-90-04-16797-1
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.