misceo
Latín
misceō | |
clásico (AFI) | [ˈmɪs.kɛ.oː] |
rima | is.ke.o |
Etimología
Del protoitálico *mik-sk-e/o-, y este del protoindoeuropeo *miḱ-sk-e/o-[1], o bien meiḱ-[2]. Compárese el irlandés antiguo mescaid ("agita", "mezcla"), el sánscrito miśrá ("mezclado"), el griego antiguo μείγνυμι (meígnymi, "mezclar") y el alemán antiguo misken ("mezclar").[1]
Verbo transitivo
presente activo misceō, presente infinitivo miscēre, perfecto activo miscuī, supino mixtum o mistum.
- 1
- Mezclar.
- 2
- Reunir.
Conjugación
Flexión de misceōsegunda conjugación, perfecto con u
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | misceō | miscēs | miscet | miscēmus | miscētis | miscent |
imperfecto | miscēbam | miscēbās | miscēbat | miscēbāmus | miscēbātis | miscēbant | |
futuro | miscēbō | miscēbis | miscēbit | miscēbimus | miscēbitis | miscēbunt | |
perfecto | miscuī | miscuistī | miscuit | miscuimus | miscuistis | miscuērunt, miscuēre | |
pluscuamperfecto | miscueram | miscuerās | miscuerat | miscuerāmus | miscuerātis | miscuerant | |
futuro perfecto | miscuerō | miscueris | miscuerit | miscuerimus | miscueritis | miscuerint | |
pasivo | presente | misceor | miscēris, miscēre |
miscētur | miscēmur | miscēminī | miscentur |
imperfecto | miscēbar | miscēbāris, miscēbāre |
miscēbātur | miscēbāmur | miscēbāminī | miscēbantur | |
futuro | miscēbor | miscēberis, miscēbere |
miscēbitur | miscēbimur | miscēbiminī | miscēbuntur | |
perfecto | mixtus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | mixtus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
futuro perfecto | mixtus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | misceam | misceās | misceat | misceāmus | misceātis | misceant |
imperfecto | miscērem | miscērēs | miscēret | miscērēmus | miscērētis | miscērent | |
perfecto | miscuerim | miscuerīs | miscuerit | miscuerīmus | miscuerītis | miscuerint | |
pluscuamperfecto | miscuissem | miscuissēs | miscuisset | miscuissēmus | miscuissētis | miscuissent | |
pasivo | presente | miscear | misceāris, misceāre |
misceātur | misceāmur | misceāminī | misceantur |
imperfecto | miscērer | miscērēris, miscērēre |
miscērētur | miscērēmur | miscērēminī | miscērentur | |
perfecto | mixtus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | mixtus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | miscē | miscētō | miscētō | miscēre | miscētor | miscētor | |
plural | miscēte | miscētōte | miscentō | miscēminī | — | miscentor | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | miscēre | miscuisse | mixtūrus -a,-um esse | miscērī | mixtus -a,-um esse | mixtum īrī | |
participios | miscēns (miscentis) |
— | mixtūrus -a,-um | — | mixtus -a,-um | — | |
gerundio | gerundivo | supino | |||||
acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
miscendum | miscendī | miscendō | miscendus -a,-um | mixtum | mixtū |
o
Flexión de misceōsegunda conjugación, perfecto con u
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | misceō | miscēs | miscet | miscēmus | miscētis | miscent |
imperfecto | miscēbam | miscēbās | miscēbat | miscēbāmus | miscēbātis | miscēbant | |
futuro | miscēbō | miscēbis | miscēbit | miscēbimus | miscēbitis | miscēbunt | |
perfecto | miscuī | miscuistī | miscuit | miscuimus | miscuistis | miscuērunt, miscuēre | |
pluscuamperfecto | miscueram | miscuerās | miscuerat | miscuerāmus | miscuerātis | miscuerant | |
futuro perfecto | miscuerō | miscueris | miscuerit | miscuerimus | miscueritis | miscuerint | |
pasivo | presente | misceor | miscēris, miscēre |
miscētur | miscēmur | miscēminī | miscentur |
imperfecto | miscēbar | miscēbāris, miscēbāre |
miscēbātur | miscēbāmur | miscēbāminī | miscēbantur | |
futuro | miscēbor | miscēberis, miscēbere |
miscēbitur | miscēbimur | miscēbiminī | miscēbuntur | |
perfecto | mistus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | mistus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
futuro perfecto | mistus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | misceam | misceās | misceat | misceāmus | misceātis | misceant |
imperfecto | miscērem | miscērēs | miscēret | miscērēmus | miscērētis | miscērent | |
perfecto | miscuerim | miscuerīs | miscuerit | miscuerīmus | miscuerītis | miscuerint | |
pluscuamperfecto | miscuissem | miscuissēs | miscuisset | miscuissēmus | miscuissētis | miscuissent | |
pasivo | presente | miscear | misceāris, misceāre |
misceātur | misceāmur | misceāminī | misceantur |
imperfecto | miscērer | miscērēris, miscērēre |
miscērētur | miscērēmur | miscērēminī | miscērentur | |
perfecto | mistus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | mistus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | miscē | miscētō | miscētō | miscēre | miscētor | miscētor | |
plural | miscēte | miscētōte | miscentō | miscēminī | — | miscentor | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | miscēre | miscuisse | mistūrus -a,-um esse | miscērī | mistus -a,-um esse | mistum īrī | |
participios | miscēns (miscentis) |
— | mistūrus -a,-um | — | mistus -a,-um | — | |
gerundio | gerundivo | supino | |||||
acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
miscendum | miscendī | miscendō | miscendus -a,-um | mistum | mistū |
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 382. ISBN 978-90-04-16797-1
- Mallory, J. P. & Adams, Douglas Q. (2006) The Oxford introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world. Oxford: Oxford University Press, 258/259. ISBN 978-0-19-928791-8
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.