ineo
Latín
| ineō | |
| clásico (AFI) | [ˈɪ.nɛ.o:] |
| rima | i.ne.o |
Verbo intransitivo
presente activo ineō, presente infinitivo inīre, perfecto activo iniī (o inīvī), supino initum. (irregular)
- 1
- Entrar.
- 2
- Empezar.
Conjugación
Flexión de ineōirregular, intransitivo
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | ineō | inīs | init | inīmus | inītis | ineunt |
| imperfecto | inībam | inībās | inībat | inībāmus | inībātis | inībant | |
| futuro | inībō | inībis | inībit | inībimus | inībitis | inībunt | |
| perfecto | iniī | inīstī | iniit | iniimus | inīstis | iniērunt, iniēre | |
| pluscuamperfecto | inieram | inierās | inierat | inierāmus | inierātis | inierant | |
| futuro perfecto | inierō | inieris | inierit | inierimus | inieritis | inierint | |
| pasivo | presente | — | — | inītur | — | — | — |
| imperfecto | — | — | inībātur | — | — | — | |
| futuro | — | — | inibītur | — | — | — | |
| perfecto | initum* est (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | initum* erat (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | initum* erit (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | ineam | ineās | ineat | ineāmus | ineātis | ineant |
| imperfecto | inīrem | inīrēs | inīret | inīrēmus | inīrētis | inīrent | |
| perfecto | inierim | inierīs | inierit | inierīmus | inierītis | inierint | |
| pluscuamperfecto | inīssem | inīssēs | inīsset | inīssēmus | inīssētis | inīssent | |
| pasivo | presente | — | — | ineātur | — | — | — |
| imperfecto | — | — | inīrētur | — | — | — | |
| perfecto | initum* sit (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | initum* esset (part. perf. nom. sg. neutro seguido de la 3.pers.sg. del presente indicativo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | inī | inītō | inītō | — | — | — | |
| plural | inīte | inītōte | ineuntō | — | — | — | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | inīre | inīsse | initūrus -a,-um esse | — | — | — | |
| participios | iniēns (ineuntis) |
— | initūrus -a,-um | — | initum* | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| ineundum | ineundī | ineundō | ineundum* | initum | initū | ||
| * Verbos intransitivos o verbos usados intransitivamente solo emplean el participio perfecto pasivo y el gerundivo en construcciones impersonales en el nominativo singular neutro. | |||||||
Flexión de ineōirregular
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | ineō | inīs | init | inīmus | inītis | ineunt |
| imperfecto | inībam | inībās | inībat | inībāmus | inībātis | inībant | |
| futuro | inībō | inībis | inībit | inībimus | inībitis | inībunt | |
| perfecto | iniī | inīstī | iniit | iniimus | inīstis | iniērunt, iniēre | |
| pluscuamperfecto | inieram | inierās | inierat | inierāmus | inierātis | inierant | |
| futuro perfecto | inierō | inieris | inierit | inierimus | inieritis | inierint | |
| pasivo | presente | ineor | inīris, inīre |
inītur | inīmur | inīminī | ineuntur |
| imperfecto | inībar | inībāris, inībāre |
inībātur | inībāmur | inībāminī | inībantur | |
| futuro | inibor | inibēris, inibēre |
inibītur | inibīmur | inibīminī | inibuntur | |
| perfecto | initus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | initus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | initus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | ineam | ineās | ineat | ineāmus | ineātis | ineant |
| imperfecto | inīrem | inīrēs | inīret | inīrēmus | inīrētis | inīrent | |
| perfecto | inierim | inierīs | inierit | inierīmus | inierītis | inierint | |
| pluscuamperfecto | inīssem | inīssēs | inīsset | inīssēmus | inīssētis | inīssent | |
| pasivo | presente | inear | ineāris, ineāre |
ineātur | ineāmur | ineāminī | ineantur |
| imperfecto | inīrer | inīrēris, inīrēre |
inīrētur | inīrēmur | inīrēminī | inīrentur | |
| perfecto | initus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | initus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | inī | inītō | inītō | inīre | inītor | inītor | |
| plural | inīte | inītōte | ineuntō | inīminī | — | ineuntor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | inīre | inīsse | initūrus -a,-um esse | inīrī | initus -a,-um esse | initum īrī | |
| participios | iniēns (ineuntis) |
— | initūrus -a,-um | — | initus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| ineundum | ineundī | ineundō | ineundus -a,-um | initum | initū | ||
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.