initus
Latín
| initus | |
| clásico (AFI) | [ˈɪ.nɪ.tʊs] |
| rima | i.ni.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | initus | inita | initum | initī | initae | inita |
| Vocativo | inite | inita | initum | initī | initae | inita |
| Acusativo | initum | initam | initum | initōs | initās | inita |
| Genitivo | initī | initae | initī | initōrum | initārum | initōrum |
| Dativo | initō | initae | initō | initīs | initīs | initīs |
| Ablativo | initō | initā | initō | initīs | initīs | initīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de ineō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.