findo
Latín
findō | |
clásico (AFI) | [ˈfɪn.doː] |
rima | in.do |
Etimología
Del protoitálico *find-e-, y este del protoindoeuropeo *bʰi-n-d- ("partir"), de *bʰei̯d- ("partir").[1] Compárese el griego antiguo φείδομαι (pheídomai), el sánscrito भिद् (bhid), el gótico 𐌱𐌴𐌹𐍄𐌰𐌽 (beitan), el nórdico antiguo bíta, el alemán antiguo bīzan, el neerlandés antiguo bītan o el inglés antiguo bītan.
Verbo transitivo
presente activo findō, presente infinitivo findere, perfecto activo fidī, supino fissum.
Conjugación
Flexión de findōtercera conjugación, perfecto radical
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | findō | findis | findit | findimus | finditis | findunt |
imperfecto | findēbam | findēbās | findēbat | findēbāmus | findēbātis | findēbant | |
futuro | findam | findēs | findet | findēmus | findētis | findent | |
perfecto | fidī | fidistī | fidit | fidimus | fidistis | fidērunt, fidēre | |
pluscuamperfecto | fideram | fiderās | fiderat | fiderāmus | fiderātis | fiderant | |
futuro perfecto | fiderō | fideris | fiderit | fiderimus | fideritis | fiderint | |
pasivo | presente | findor | finderis, findere |
finditur | findimur | findiminī | finduntur |
imperfecto | findēbar | findēbāris, findēbāre |
findēbātur | findēbāmur | findēbāminī | findēbantur | |
futuro | findar | findēris, findēre |
findētur | findēmur | findēminī | findentur | |
perfecto | fissus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | fissus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
futuro perfecto | fissus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | findam | findās | findat | findāmus | findātis | findant |
imperfecto | finderem | finderēs | finderet | finderēmus | finderētis | finderent | |
perfecto | fiderim | fiderīs | fiderit | fiderīmus | fiderītis | fiderint | |
pluscuamperfecto | fidissem | fidissēs | fidisset | fidissēmus | fidissētis | fidissent | |
pasivo | presente | findar | findāris, findāre |
findātur | findāmur | findāminī | findantur |
imperfecto | finderer | finderēris, finderēre |
finderētur | finderēmur | finderēminī | finderentur | |
perfecto | fissus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | fissus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | finde | finditō | finditō | findere | finditor | finditor | |
plural | findite | finditōte | finduntō | findiminī | — | finduntor | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | findere | fidisse | fissūrus -a,-um esse | findī | fissus -a,-um esse | fissum īrī | |
participios | findēns (findentis) |
— | fissūrus -a,-um | — | fissus -a,-um | — | |
gerundio | gerundivo | supino | |||||
acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
findendum | findendī | findendō | findendus -a,-um | fissum | fissū |
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 221. ISBN 978-90-04-16797-1
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.