disiungo

Latín

disiungō
clásico (AFI) [dɪsˈjʊŋ.goː]
variantes dīiungō
rima i̯un.ɡo

Etimología

Del prefijo dis- y iungō ("unir").[1][2]

Verbo transitivo

presente activo disiungō, presente infinitivo disiungere, perfecto activo disiūnxī, supino disiūnctum.

1
Desmontar el yugo (de animales de tiro), desuncir, desguarnecer.[1][2]
2
Separar, mantener separado (en sentido espacial o temporal).[1][2]
b
Dividir en dos.[1][2]
c
Disociar, desunir.[1][2]
d
Dicho de las crías: destetar.[2]
3
Romper (una relación, etc.).[1]
4
Distinguir, diferenciar.[1][2]
b
En lógica: reconocer como el opuesto (lógico).[1][2]

Conjugación

Referencias y notas

  1. Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
  2. Georges, Karl Ernst (1913) "disiungo". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover: Hahnsche Buchhandlung
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.