adulor
Latín
| adūlor | |
| clásico (AFI) | [aˈduː.lɔr] |
| rima | a.du.lor |
Verbo transitivo e intransitivo
presente activo adūlor, presente infinitivo adūlārī, perfecto activo adūlātus sum. (deponente)
- 1
- Demostrar afecto y devoción, hacer halagos con la cola.
- Uso: dícese de animales, especialmente de los perros.[2]
- 4
- Satisfacer, complacer (la vista).[2]
Conjugación
Flexión de adūlorprimera conjugación deponente
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | adūlor | adūlāris, adūlāre |
adūlātur | adūlāmur | adūlāminī | adūlantur |
| imperfecto | adūlābar | adūlābāris, adūlābāre |
adūlābātur | adūlābāmur | adūlābāminī | adūlābantur | |
| futuro | adūlābor | adūlāberis, adūlābere |
adūlābitur | adūlābimur | adūlābiminī | adūlābuntur | |
| perfecto | adūlātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | adūlātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | adūlātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | adūler | adūlēris, adūlēre |
adūlētur | adūlēmur | adūlēminī | adūlentur |
| imperfecto | adūlārer | adūlārēris, adūlārēre |
adūlārētur | adūlārēmur | adūlārēminī | adūlārentur | |
| perfecto | adūlātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | adūlātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | adūlāre | adūlātor | adūlātor | — | — | — | |
| plural | adūlāminī | — | adūlantor | — | — | — | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | adūlārī | adūlātus esse | adūlātūrus esse | — | — | — | |
| participios | adūlāns (adūlantis) |
adūlātus -a,-um | adūlātūrus -ra,-rum | — | — | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| adūlandum | adūlandī | adūlandō | adūlandus -nda,-ndum | adūlātum | adūlātū | ||
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 25. ISBN 978-90-04-16797-1
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.