voveo
Latín
voveō | |
clásico (AFI) | [ˈwɔ.wɛ.oː] |
rima | u̯o.u̯e.o |
Etimología
Del protoitálico *wow-eje-/*wow-ejo- ("prometer"), y este del protoindoeuropeo *h₁uogʷʰ-eie- ("prometer") (de *h₁uegᵘʰ-).[1] Compárese el sánscrito वाघत् (óha-, "alabanza"), वाघत् (vāghát, "cantante", "sacerdote") y el griego antiguo εὔχομαι (eýkʰomai, "rezar").[1]
Verbo transitivo
presente activo voveō, presente infinitivo vovēre, perfecto activo vōvī, supino vōtum.
Conjugación
Flexión de voveōsegunda conjugación, perfecto con dilatación
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | voveō | vovēs | vovet | vovēmus | vovētis | vovent |
imperfecto | vovēbam | vovēbās | vovēbat | vovēbāmus | vovēbātis | vovēbant | |
futuro | vovēbō | vovēbis | vovēbit | vovēbimus | vovēbitis | vovēbunt | |
perfecto | vōvī | vōvistī | vōvit | vōvimus | vōvistis | vōvērunt, vōvēre | |
pluscuamperfecto | vōveram | vōverās | vōverat | vōverāmus | vōverātis | vōverant | |
futuro perfecto | vōverō | vōveris | vōverit | vōverimus | vōveritis | vōverint | |
pasivo | presente | voveor | vovēris, vovēre |
vovētur | vovēmur | vovēminī | voventur |
imperfecto | vovēbar | vovēbāris, vovēbāre |
vovēbātur | vovēbāmur | vovēbāminī | vovēbantur | |
futuro | vovēbor | vovēberis, vovēbere |
vovēbitur | vovēbimur | vovēbiminī | vovēbuntur | |
perfecto | vōtus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | vōtus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
futuro perfecto | vōtus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | voveam | voveās | voveat | voveāmus | voveātis | voveant |
imperfecto | vovērem | vovērēs | vovēret | vovērēmus | vovērētis | vovērent | |
perfecto | vōverim | vōverīs | vōverit | vōverīmus | vōverītis | vōverint | |
pluscuamperfecto | vōvissem | vōvissēs | vōvisset | vōvissēmus | vōvissētis | vōvissent | |
pasivo | presente | vovear | voveāris, voveāre |
voveātur | voveāmur | voveāminī | voveantur |
imperfecto | vovērer | vovērēris, vovērēre |
vovērētur | vovērēmur | vovērēminī | vovērentur | |
perfecto | vōtus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | vōtus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | vovē | vovētō | vovētō | vovēre | vovētor | vovētor | |
plural | vovēte | vovētōte | voventō | vovēminī | — | voventor | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | vovēre | vōvisse | vōtūrus -a,-um esse | vovērī | vōtus -a,-um esse | vōtum īrī | |
participios | vovēns (voventis) |
— | vōtūrus -a,-um | — | vōtus -a,-um | — | |
gerundio | gerundivo | supino | |||||
acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
vovendum | vovendī | vovendō | vovendus -a,-um | vōtum | vōtū |
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 691. ISBN 978-90-04-16797-1
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.