vilis
Latín
| vīlis | |
| clásico (AFI) | [ˈwiː.lɪs] |
| rima | u̯i.lis |
Etimología
Del protoitálico *wesli-, y este del protoindoeuropeo *u̯es-li-.[1] Compárese el hitita u̯āš-ⁱ ("comprar").[1] → vēnus/vēnum
Adjetivo
3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e) | ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
| Nominativo | vīlis | vīle | vīlēs | vīlia |
| Vocativo | vīlis | vīle | vīlēs | vīlia |
| Acusativo | vīlem | vīle | vīlēs vīlīs |
vīlia |
| Genitivo | vīlis | vīlis | vīlium | vīlium |
| Dativo | vīlī | vīlī | vīlibus | vīlibus |
| Ablativo | vīlī | vīlī | vīlibus | vīlibus |
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 678/679. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.