secta
Español
| secta | |
| pronunciación (AFI) | [ˈsek.ta] |
| silabación | sec-ta |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | ek.ta |
Etimología
Del latín secta.
Sustantivo femenino
| Singular | Plural |
|---|---|
| secta | sectas |
- 1
- Doctrina ideológica o religiosa que se independiza o diferencia de otra, enseñada por un maestro que la halló, y es seguida y defendida por otros.
- 2
- Conjunto de seguidores de una religión o ideología considerada falsa y que puede llegar a ser peligrosa, puesto que conspira en pequeños grupos con objetivos no siempre claros ni positivos.
- Sinónimo: sociedad secreta
Latín
Sustantivo femenino
1.ª declinación | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | secta | sectae |
| Vocativo | secta | sectae |
| Acusativo | sectam | sectās |
| Genitivo | sectae | sectārum |
| Dativo | sectae | sectīs |
| Ablativo | sectā | sectīs |
- 1
- Línea que uno sigue: rumbo, curso.
- Uso: casi siempre figurado: manera de proceder, comportamiento, etc.[1]
- 4
- Conjunto de principios para guiar el comportamiento: código.[1]
Etimología 2
| secta | |
| clásico (AFI) | [ˈsɛk.ta] |
| rima | ek.ta |
de sectus, participio perfecto de secō, -āre ("cortar").
Sustantivo neutro plural
2.ª declinación (-um) | ||
| Plural | ||
|---|---|---|
| Nominativo | secta | |
| Vocativo | secta | |
| Acusativo | secta | |
| Genitivo | sectōrum | |
| Dativo | sectīs | |
| Ablativo | sectīs | |
- 1
- Heridas hechas con instrumentos que cortan: cortaduras.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.