purgo
Español
| purgo | |
| pronunciación (AFI) | [ˈpuɾ.ɣ̞o] |
| silabación | pur-go |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | uɾ.ɡo |
Forma verbal
- 1
- Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de purgar.
Latín
| purgō | |
| clásico (AFI) | [ˈpʊr.goː] |
| rima | ur.ɡo |
Etimología
Del protoitálico *pur y este del protoindoeuropeo *péh₂wr̥.[1]
Verbo transitivo
presente activo purgō, presente infinitivo purgāre, perfecto activo purgāvī, supino purgātum.
- 2 Medicina
- Purgar.
Conjugación
Flexión de purgōprimera conjugación, perfecto con v
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | purgō | purgās | purgat | purgāmus | purgātis | purgant |
| imperfecto | purgābam | purgābās | purgābat | purgābāmus | purgābātis | purgābant | |
| futuro | purgābō | purgābis | purgābit | purgābimus | purgābitis | purgābunt | |
| perfecto | purgāvī | purgāvistī | purgāvit | purgāvimus | purgāvistis | purgāvērunt, purgāvēre | |
| pluscuamperfecto | purgāveram | purgāverās | purgāverat | purgāverāmus | purgāverātis | purgāverant | |
| futuro perfecto | purgāverō | purgāveris | purgāverit | purgāverimus | purgāveritis | purgāverint | |
| pasivo | presente | purgor | purgāris, purgāre |
purgātur | purgāmur | purgāminī | purgantur |
| imperfecto | purgābar | purgābāris, purgābāre |
purgābātur | purgābāmur | purgābāminī | purgābantur | |
| futuro | purgābor | purgāberis, purgābere |
purgābitur | purgābimur | purgābiminī | purgābuntur | |
| perfecto | purgātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | purgātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | purgātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | purgem | purgēs | purget | purgēmus | purgētis | purgent |
| imperfecto | purgārem | purgārēs | purgāret | purgārēmus | purgārētis | purgārent | |
| perfecto | purgāverim | purgāverīs | purgāverit | purgāverīmus | purgāverītis | purgāverint | |
| pluscuamperfecto | purgāvissem | purgāvissēs | purgāvisset | purgāvissēmus | purgāvissētis | purgāvissent | |
| pasivo | presente | purger | purgēris, purgēre |
purgētur | purgēmur | purgēminī | purgentur |
| imperfecto | purgārer | purgārēris, purgārēre |
purgārētur | purgārēmur | purgārēminī | purgārentur | |
| perfecto | purgātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | purgātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | purgā | purgātō | purgātō | purgāre | purgātor | purgātor | |
| plural | purgāte | purgātōte | purgantō | purgāminī | — | purgantor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | purgāre | purgāvisse | purgātūrus -a,-um esse | purgārī | purgātus -a,-um esse | purgātum īrī | |
| participios | purgāns (purgantis) |
— | purgātūrus -a,-um | — | purgātus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| purgandum | purgandī | purgandō | purgandus -a,-um | purgātum | purgātū | ||
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 500. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.