patefacio
Latín
| patefaciō | |
| clásico (AFI) | [pa.tɛˈfa.kɪ.oː] |
| rima | a.ki.o |
Etimología
Compuesto de pateō, -ēre ("estar abierto") y faciō, -ere ("hacer").
Verbo transitivo
presente activo patefaciō, presente infinitivo patefacere, perfecto activo patefēcī, supino patefactum.
- 1
- Abrir.
Conjugación
- La raíz del pasivo se forma con el activo del verbo fīō
Flexión de patefaciōirregular, supletivotercera conjugación (-io), variación -facio, perfecto con dilatación
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | patefaciō | patefacis | patefacit | patefacimus | patefacitis | patefaciunt |
| imperfecto | patefaciēbam | patefaciēbās | patefaciēbat | patefaciēbāmus | patefaciēbātis | patefaciēbant | |
| futuro | patefaciam | patefaciēs | patefaciet | patefaciēmus | patefaciētis | patefacient | |
| perfecto | patefēcī | patefēcistī | patefēcit | patefēcimus | patefēcistis | patefēcērunt, patefēcēre | |
| pluscuamperfecto | patefēceram | patefēcerās | patefēcerat | patefēcerāmus | patefēcerātis | patefēcerant | |
| futuro perfecto | patefēcerō | patefēceris | patefēcerit | patefēcerimus | patefēceritis | patefēcerint | |
| pasivo | presente | patefīō | patefīs | patefit | patefīmus | patefītis | patefīunt |
| imperfecto | patefīēbam | patefīēbās | patefīēbāt | patefīēbāmus | patefīēbātis | patefīēbant | |
| futuro | patefīam | patefiēs | patefiēt | patefīēmus | patefīētis | patefīent | |
| perfecto | patefactus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | patefactus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | patefactus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | patefaciam | patefaciās | patefaciat | patefaciāmus | patefaciātis | patefaciant |
| imperfecto | patefacerem | patefacerēs | patefaceret | patefacerēmus | patefacerētis | patefacerent | |
| perfecto | patefēcerim | patefēcerīs | patefēcerit | patefēcerīmus | patefēcerītis | patefēcerint | |
| pluscuamperfecto | patefēcissem | patefēcissēs | patefēcisset | patefēcissēmus | patefēcissētis | patefēcissent | |
| pasivo | presente | patefīam | patefīās | patefīat | patefīāmus | patefīātis | patefīant |
| imperfecto | patefierem | patefierēs | patefierēt | patefierēmus | patefierētis | patefierent | |
| perfecto | patefactus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | patefactus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | patefac | patefacitō | patefacitō | patefī | patefītō | patefītō | |
| plural | patefacite | patefacitōte | patefaciuntō | patefīte | patefītōte | patefīuntō | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | patefacere | patefēcisse | patefactūrus -a,-um esse | patefierī | patefactus -a,-um esse | patefactum īrī | |
| participios | patefaciēns (patefacientis) |
— | patefactūrus -a,-um | — | patefactus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| patefaciendum | patefaciendī | patefaciendō | patefaciendus -a,-um | patefactum | patefactū | ||
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.