maritus
Latín
marītus | |
clásico (AFI) | [maˈriː.tʊs] |
rima | a.ri.tus |
Etimología
Del protoitálico *mareito-/*marīto- ("teniendo una mujer joven"), y este del protoindoeuropeo *mor-(e)i-/*mor-ih₂- ("mujer joven").[1] Compárese el sánscrito márya ("hombre joven"), el avéstico clásico mairiia ("bribón", "canalla"), el bactriano μαρηγο (marēgo "sirviente"), el griego antiguo μεῖραξ (meîraks "niña" "niño"), el prusiano antiguo mergo ("muchacha", "sirvienta"), el lituano martì ("muchacha", "novia (sin hijos)") y mergà ("niña"), el galés morwyn ("niña", "muchacha", "virgen") y el córnico antiguo moroin ("niña", "muchacha", "virgen").[1]
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | marītus | marīta | marītum | marītī | marītae | marīta |
Vocativo | marīte | marīta | marītum | marītī | marītae | marīta |
Acusativo | marītum | marītam | marītum | marītōs | marītās | marīta |
Genitivo | marītī | marītae | marītī | marītōrum | marītārum | marītōrum |
Dativo | marītō | marītae | marītō | marītīs | marītīs | marītīs |
Ablativo | marītō | marītā | marītō | marītīs | marītīs | marītīs |
- 2
- Matrimonial, de matrimonio, conyugal, nupcial.
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 365. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.