mulier
Latín
| mulier | |
| clásico (AFI) | [ˈmʊ.lɪ.ɛr] |
| rima | u.li.er |
Etimología
Del protoitálico *mulies o *muliēs (el tema en s se comprueba con el derivado muliebris < *mulies-ri-); incierta más allá de esto.[1]
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | mulier | mulierēs |
| Vocativo | mulier | mulierēs |
| Acusativo | mulierem | mulierēs |
| Genitivo | mulieris | mulierum |
| Dativo | mulierī | mulieribus |
| Ablativo | muliere | mulieribus |
Información adicional
|
|
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 393. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.