caelebs
Latín
| caelebs | |
| clásico (AFI) | [ˈkaɪ.lɛps] |
| rima | ae̯.lebs |
Etimología
Del protoitálico *kaili-b-i-/*kaili-f-i- (el sufijo -b/f- en la reconstrucción no se puede asegurar), y este del protoindoeuropeo *keh₂i-lo- ("entero").[1] Compárese el prusiano antiguo kailūstiskan ("salud"), el eslavo eclesiástico antiguo cělъ ("entero") y el gótico 𐌷𐌰𐌹𐌻𐍃 (hails "entero", "sano").[1] → caelum
Adjetivo
3.ª declinación (de una terminación) | ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
| Nominativo | caelebs | caelebs | caelibēs | caelibia |
| Vocativo | caelebs | caelebs | caelibēs | caelibia |
| Acusativo | caelibem | caelebs | caelibēs caelibīs |
caelibia |
| Genitivo | caelibis | caelibis | caelibium | caelibium |
| Dativo | caelibī | caelibī | caelibibus | caelibibus |
| Ablativo | caelibī | caelibī | caelibibus | caelibibus |
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 80. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.