disseco
Latín
| dissecō | |
| clásico (AFI) | [ˈdɪs.sɛ.ko:] |
| variantes | dissicō |
| rima | is.se.ko |
Verbo transitivo
presente activo dissecō, presente infinitivo dissecāre, perfecto activo dissecuī, supino dissectum.
Conjugación
Flexión de dissecōprimera conjugación, perfecto con u
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | dissecō | dissecās | dissecat | dissecāmus | dissecātis | dissecant |
| imperfecto | dissecābam | dissecābās | dissecābat | dissecābāmus | dissecābātis | dissecābant | |
| futuro | dissecābō | dissecābis | dissecābit | dissecābimus | dissecābitis | dissecābunt | |
| perfecto | dissecuī | dissecuistī | dissecuit | dissecuimus | dissecuistis | dissecuērunt, dissecuēre | |
| pluscuamperfecto | dissecueram | dissecuerās | dissecuerat | dissecuerāmus | dissecuerātis | dissecuerant | |
| futuro perfecto | dissecuerō | dissecueris | dissecuerit | dissecuerimus | dissecueritis | dissecuerint | |
| pasivo | presente | dissecor | dissecāris, dissecāre |
dissecātur | dissecāmur | dissecāminī | dissecantur |
| imperfecto | dissecābar | dissecābāris, dissecābāre |
dissecābātur | dissecābāmur | dissecābāminī | dissecābantur | |
| futuro | dissecābor | dissecāberis, dissecābere |
dissecābitur | dissecābimur | dissecābiminī | dissecābuntur | |
| perfecto | dissectus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | dissectus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | dissectus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | dissecem | dissecēs | dissecet | dissecēmus | dissecētis | dissecent |
| imperfecto | dissecārem | dissecārēs | dissecāret | dissecārēmus | dissecārētis | dissecārent | |
| perfecto | dissecuerim | dissecuerīs | dissecuerit | dissecuerīmus | dissecuerītis | dissecuerint | |
| pluscuamperfecto | dissecuissem | dissecuissēs | dissecuisset | dissecuissēmus | dissecuissētis | dissecuissent | |
| pasivo | presente | dissecer | dissecēris, dissecēre |
dissecētur | dissecēmur | dissecēminī | dissecentur |
| imperfecto | dissecārer | dissecārēris, dissecārēre |
dissecārētur | dissecārēmur | dissecārēminī | dissecārentur | |
| perfecto | dissectus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | dissectus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | dissecā | dissecātō | dissecātō | dissecāre | dissecātor | dissecātor | |
| plural | dissecāte | dissecātōte | dissecantō | dissecāminī | — | dissecantor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | dissecāre | dissecuisse | dissectūrus -a,-um esse | dissecārī | dissectus -a,-um esse | dissectum īrī | |
| participios | dissecāns (dissecantis) |
— | dissectūrus -a,-um | — | dissectus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| dissecandum | dissecandī | dissecandō | dissecandus -a,-um | dissectum | dissectū | ||
Referencias y notas
- Georges, Karl Ernst (1913) "disseco". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover: Hahnsche Buchhandlung
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.