diribeo
Latín
    
| diribeō | |
| clásico (AFI) | [dɪˈrɪ.bɛ.oː] | 
| rima | i.be.o | 
Verbo transitivo
    
presente activo diribeō, presente infinitivo diribēre, perfecto activo diribuī, supino diritum.
- 1
- Repartir (en cierto orden, en clases, etc.), clasificar, ordenar.[1]
Conjugación
    
Flexión de diribeōsegunda conjugación, perfecto con u
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | diribeō | diribēs | diribet | diribēmus | diribētis | diribent | 
| imperfecto | diribēbam | diribēbās | diribēbat | diribēbāmus | diribēbātis | diribēbant | |
| futuro | diribēbō | diribēbis | diribēbit | diribēbimus | diribēbitis | diribēbunt | |
| perfecto | diribuī | diribuistī | diribuit | diribuimus | diribuistis | diribuērunt, diribuēre | |
| pluscuamperfecto | diribueram | diribuerās | diribuerat | diribuerāmus | diribuerātis | diribuerant | |
| futuro perfecto | diribuerō | diribueris | diribuerit | diribuerimus | diribueritis | diribuerint | |
| pasivo | presente | diribeor | diribēris, diribēre | diribētur | diribēmur | diribēminī | diribentur | 
| imperfecto | diribēbar | diribēbāris, diribēbāre | diribēbātur | diribēbāmur | diribēbāminī | diribēbantur | |
| futuro | diribēbor | diribēberis, diribēbere | diribēbitur | diribēbimur | diribēbiminī | diribēbuntur | |
| perfecto | diritus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | diritus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | diritus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | diribeam | diribeās | diribeat | diribeāmus | diribeātis | diribeant | 
| imperfecto | diribērem | diribērēs | diribēret | diribērēmus | diribērētis | diribērent | |
| perfecto | diribuerim | diribuerīs | diribuerit | diribuerīmus | diribuerītis | diribuerint | |
| pluscuamperfecto | diribuissem | diribuissēs | diribuisset | diribuissēmus | diribuissētis | diribuissent | |
| pasivo | presente | diribear | diribeāris, diribeāre | diribeātur | diribeāmur | diribeāminī | diribeantur | 
| imperfecto | diribērer | diribērēris, diribērēre | diribērētur | diribērēmur | diribērēminī | diribērentur | |
| perfecto | diritus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | diritus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) | futuro (2ª persona) | futuro (3ª persona) | presente (2ª persona) | futuro (2ª persona) | futuro (3ª persona) | ||
| singular | diribē | diribētō | diribētō | diribēre | diribētor | diribētor | |
| plural | diribēte | diribētōte | diribentō | diribēminī | — | diribentor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | diribēre | diribuisse | diritūrus -a,-um esse | diribērī | diritus -a,-um esse | diritum īrī | |
| participios | diribēns (diribentis) | — | diritūrus -a,-um | — | diritus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| diribendum | diribendī | diribendō | diribendus -a,-um | diritum | diritū | ||
Referencias y notas
    
- Georges, Karl Ernst (1913) "diribeo". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover: Hahnsche Buchhandlung
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.