diribeo
Latín
diribeō | |
clásico (AFI) | [dɪˈrɪ.bɛ.oː] |
rima | i.be.o |
Verbo transitivo
presente activo diribeō, presente infinitivo diribēre, perfecto activo diribuī, supino diritum.
- 1
- Repartir (en cierto orden, en clases, etc.), clasificar, ordenar.[1]
Conjugación
Flexión de diribeōsegunda conjugación, perfecto con u
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | diribeō | diribēs | diribet | diribēmus | diribētis | diribent |
imperfecto | diribēbam | diribēbās | diribēbat | diribēbāmus | diribēbātis | diribēbant | |
futuro | diribēbō | diribēbis | diribēbit | diribēbimus | diribēbitis | diribēbunt | |
perfecto | diribuī | diribuistī | diribuit | diribuimus | diribuistis | diribuērunt, diribuēre | |
pluscuamperfecto | diribueram | diribuerās | diribuerat | diribuerāmus | diribuerātis | diribuerant | |
futuro perfecto | diribuerō | diribueris | diribuerit | diribuerimus | diribueritis | diribuerint | |
pasivo | presente | diribeor | diribēris, diribēre |
diribētur | diribēmur | diribēminī | diribentur |
imperfecto | diribēbar | diribēbāris, diribēbāre |
diribēbātur | diribēbāmur | diribēbāminī | diribēbantur | |
futuro | diribēbor | diribēberis, diribēbere |
diribēbitur | diribēbimur | diribēbiminī | diribēbuntur | |
perfecto | diritus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | diritus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
futuro perfecto | diritus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | diribeam | diribeās | diribeat | diribeāmus | diribeātis | diribeant |
imperfecto | diribērem | diribērēs | diribēret | diribērēmus | diribērētis | diribērent | |
perfecto | diribuerim | diribuerīs | diribuerit | diribuerīmus | diribuerītis | diribuerint | |
pluscuamperfecto | diribuissem | diribuissēs | diribuisset | diribuissēmus | diribuissētis | diribuissent | |
pasivo | presente | diribear | diribeāris, diribeāre |
diribeātur | diribeāmur | diribeāminī | diribeantur |
imperfecto | diribērer | diribērēris, diribērēre |
diribērētur | diribērēmur | diribērēminī | diribērentur | |
perfecto | diritus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | diritus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | diribē | diribētō | diribētō | diribēre | diribētor | diribētor | |
plural | diribēte | diribētōte | diribentō | diribēminī | — | diribentor | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | diribēre | diribuisse | diritūrus -a,-um esse | diribērī | diritus -a,-um esse | diritum īrī | |
participios | diribēns (diribentis) |
— | diritūrus -a,-um | — | diritus -a,-um | — | |
gerundio | gerundivo | supino | |||||
acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
diribendum | diribendī | diribendō | diribendus -a,-um | diritum | diritū |
Referencias y notas
- Georges, Karl Ernst (1913) "diribeo". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover: Hahnsche Buchhandlung
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.