assigno

Latín

assignō
clásico (AFI)	[asˈsɪŋ.noː]
variantes	adsignō
rima	iɡ.no

Etimología

Del prefijo ad- (preposición) y signō, -āre ("marcar").

Verbo transitivo

presente activo assignō, presente infinitivo assignāre, perfecto activo assignāvī, supino assignātum.

1: Asignar, destinar, conceder, atribuir en un reparto.

2: Atribuir, imputar, achacar.

Conjugación

Flexión de assignōprimera conjugación, perfecto con v

indicativo		singular			plural
indicativo		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	assignō	assignās	assignat	assignāmus	assignātis	assignant
	imperfecto	assignābam	assignābās	assignābat	assignābāmus	assignābātis	assignābant
	futuro	assignābō	assignābis	assignābit	assignābimus	assignābitis	assignābunt
	perfecto	assignāvī	assignāvistī	assignāvit	assignāvimus	assignāvistis	assignāvērunt, assignāvēre
	pluscuamperfecto	assignāveram	assignāverās	assignāverat	assignāverāmus	assignāverātis	assignāverant
	futuro perfecto	assignāverō	assignāveris	assignāverit	assignāverimus	assignāveritis	assignāverint
pasivo	presente	assignor	assignāris, assignāre	assignātur	assignāmur	assignāminī	assignantur
	imperfecto	assignābar	assignābāris, assignābāre	assignābātur	assignābāmur	assignābāminī	assignābantur
	futuro	assignābor	assignāberis, assignābere	assignābitur	assignābimur	assignābiminī	assignābuntur
	perfecto	assignātus ^{-a, -um} sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
	pluscuamperfecto	assignātus ^{-a, -um} eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
	futuro perfecto	assignātus ^{-a, -um} erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
subjuntivo		singular			plural
subjuntivo		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	assignem	assignēs	assignet	assignēmus	assignētis	assignent
	imperfecto	assignārem	assignārēs	assignāret	assignārēmus	assignārētis	assignārent
	perfecto	assignāverim	assignāverīs	assignāverit	assignāverīmus	assignāverītis	assignāverint
	pluscuamperfecto	assignāvissem	assignāvissēs	assignāvisset	assignāvissēmus	assignāvissētis	assignāvissent
pasivo	presente	assigner	assignēris, assignēre	assignētur	assignēmur	assignēminī	assignentur
	imperfecto	assignārer	assignārēris, assignārēre	assignārētur	assignārēmur	assignārēminī	assignārentur
	perfecto	assignātus ^{-a, -um} sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
	pluscuamperfecto	assignātus ^{-a, -um} essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
imperativos		activo			pasivo
imperativos		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	assignā	assignātō	assignātō	assignāre	assignātor	assignātor
	plural	assignāte	assignātōte	assignantō	assignāminī	—	assignantor
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		assignāre	assignāvisse	assignātūrus ^-a,-um esse	assignārī	assignātus ^-a,-um esse	assignātum īrī
participios		assignāns (assignantis)	—	assignātūrus ^-a,-um	—	assignātus ^-a,-um	—
		gerundio			gerundivo	supino
		acusativo	genitivo	dativo/ablativo	gerundivo	acusativo	dativo/ablativo
		assignandum	assignandī	assignandō	assignandus ^-a,-um	assignātum	assignātū

Referencias y notas

Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.