albor
Español
| albor | |
| pronunciación (AFI) | [alˈβoɾ] |
| silabación | al-bor |
| acentuación | aguda |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | oɾ |
Etimología
Del latín albor, y este de albus, "blanco", en última instancia del protoindoeuropeo *albho-
Sustantivo masculino
| Singular | Plural |
|---|---|
| albor | albores |
Locuciones
- quebrar albores: amanecer
Información adicional
- Derivado: alborear.
Véase también
Traducciones
|
|
Francés antiguo
| albor | |
| pronunciación | falta agregar |
Latín
| albor | |
| pronunciación (AFI) | /ˈal.bor/ |
| rima | al.bor |
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | albor | eēs |
| Vocativo | albor | eēs |
| Acusativo | eem | eēs |
| Genitivo | eis | ealborum |
| Dativo | eī | eibus |
| Ablativo | ee | eibus |
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.