tranquillitas
Latín
tranquillitās | |
clásico (AFI) | [traŋˈkʷɪl.lɪ.taːs] |
rima | il.li.tas |
Etimología
De tranquillus ("tranquilo") y el sufijo tās.[1]
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | tranquillitās | tranquillitātēs |
Vocativo | tranquillitās | tranquillitātēs |
Acusativo | tranquillitātem | tranquillitātēs |
Genitivo | tranquillitātis | tranquillitātum |
Dativo | tranquillitātī | tranquillitātibus |
Ablativo | tranquillitāte | tranquillitātibus |
- 2
- Tranquilidad, calma, paz.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.