tantum
Latín
| tantum | |
| clásico (AFI) | [ˈt̪än̪t̪ʊ̃ˑ] |
| eclesiástico (AFI) | [ˈt̪än̪t̪um] |
| rima | an.tum |
Sustantivo neutro
2.ª declinación (-um) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | tantum | tanta |
| Vocativo | tantum | tanta |
| Acusativo | tantum | tanta |
| Genitivo | tantī | tantōrum |
| Dativo | tantō | tantīs |
| Ablativo | tantō | tantīs |
Pronombre demostrativo
Adverbio
Locuciones
Forma adjetiva
- 1
- Forma del nominativo, vocativo y acusativo singular neutro de tantus.
- 2
- Forma del acusativo singular masculino de tantus.
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.