specialitas
Latín
    
| speciālitās | |
| pronunciación (AFI) | /spe.kiˈaː.li.taːs/ | 
| rima | a.li.tas | 
Etimología
    
De speciālis ("particular", "específico") y el sufijo tās,[1] de speciēs ("espectáculo") y el sufijo -ālis, de speciō, -ere ("ver", "observar") y el sufijo -iēs.[2]
Sustantivo femenino
    
| 3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | speciālitās | speciālitātēs | 
| Vocativo | speciālitās | speciālitātēs | 
| Acusativo | speciālitātem | speciālitātēs | 
| Genitivo | speciālitātis | speciālitātum | 
| Dativo | speciālitātī | speciālitātibus | 
| Ablativo | speciālitāte | speciālitātibus | 
- 1
- Particularidad, peculiaridad.
- Uso: latín tardío.[1]
 
Información adicional
    
| 
 | 
Referencias y notas
    
- Lewis, Charlton T. & Charles Short (ed.) (1879). «specialitas“», A Latin Dictionary (en inglés). Nueva York: Harper and Brothers. ISBN 978-0-19-864201-5.
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.