singuli
Latín
singulī | |
clásico (AFI) | [ˈsɪŋ.gʊ.liː] |
variantes | singulus[1] |
rima | in.ɡu.li |
Numerales latinos | |||
← | I | II → | |
---|---|---|---|
Cardinal: | ūnus | ||
Ordinal: | prīmus | ||
Distributivo: | singulī | ||
Adverbial: | semel |
Etimología
Del protoitálico *sem-g-(lo-), y este del protoindoeuropeo *s(e)m-gʰ- ("único").[2] La etimología *sem-ǵno- de la raíz *ǵenh₁- ("haber nacido") no es más aceptada; Meiser sugiere que singulī contiene la partícula distributiva *-gʰ- y más tarde se le agregó el sufijo *-lo-.[2]
→ mīlle, sēmi-, similis, sincērus
Adjetivo plural
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | ||||
Nominativo | singulī | singulae | singula | |||
Vocativo | singulī | singulae | singula | |||
Acusativo | singulōs | singulās | singula | |||
Genitivo | singulōrum | singulārum | singulōrum | |||
Dativo | singulīs | singulīs | singulīs | |||
Ablativo | singulīs | singulīs | singulīs |
- 2
- Tratado cada uno de forma particular, individual.[3]
Referencias y notas
- singular, raro
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 566. ISBN 978-90-04-16797-1
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.