sectio
Latín
| sectiō | |
| clásico (AFI) | [ˈsɛk.tɪ.oː] |
| rima | ek.ti.o |
Etimología
De secō, -āre ("cortar", "separar") y el sufijo tiō.[1]
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | sectiō | sectiōnēs |
| Vocativo | sectiō | sectiōnēs |
| Acusativo | sectiōnem | sectiōnēs |
| Genitivo | sectiōnis | sectiōnum |
| Dativo | sectiōnī | sectiōnibus |
| Ablativo | sectiōne | sectiōnibus |
- 4 Medicina
- Disección.[2]
- 6
- Adquisición de bienes confiscados en subastas públicas o la subsecuente disposición de estos.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
- Georges, Heinrich (1913). "sectio". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.