saltus
Latín
saltus | |
clásico (AFI) | [ˈs̠äɫ̪t̪ʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈsäl̪t̪us] |
rima | al.tus |
Etimología 1
De saliō, -īre ("saltar") y el sufijo -tus3.
Sustantivo masculino
4.ª declinación (-us) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | saltus | saltūs |
Vocativo | saltus | saltūs |
Acusativo | saltum | saltūs |
Genitivo | saltūs | saltuum |
Dativo | saltuī | saltibus |
Ablativo | saltū | saltibus |
Etimología 2
Incierta. Tal vez relacionado con el griego antiguo ἄλσος (álsos) ("bosquecillo", "arboleda"; "parque con árboles"). [1]
Sustantivo masculino
4.ª declinación (-us) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | saltus | saltūs |
Vocativo | saltus | saltūs |
Acusativo | saltum | saltūs |
Genitivo | saltūs | saltuum |
Dativo | saltuī | saltibus |
Ablativo | saltū | saltibus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | saltus | salta | saltum | saltī | saltae | salta |
Vocativo | salte | salta | saltum | saltī | saltae | salta |
Acusativo | saltum | saltam | saltum | saltōs | saltās | salta |
Genitivo | saltī | saltae | saltī | saltōrum | saltārum | saltōrum |
Dativo | saltō | saltae | saltō | saltīs | saltīs | saltīs |
Ablativo | saltō | saltā | saltō | saltīs | saltīs | saltīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de saliō.
Referencias y notas
- Georges, Heinrich (1913).saltus. En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.