saltus
Latín
| saltus | |
| clásico (AFI) | [ˈs̠äɫ̪t̪ʊs̠] |
| eclesiástico (AFI) | [ˈsäl̪t̪us] |
| rima | al.tus |
Etimología 1
De saliō, -īre ("saltar") y el sufijo -tus3.
Sustantivo masculino
4.ª declinación (-us) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | saltus | saltūs |
| Vocativo | saltus | saltūs |
| Acusativo | saltum | saltūs |
| Genitivo | saltūs | saltuum |
| Dativo | saltuī | saltibus |
| Ablativo | saltū | saltibus |
Etimología 2
Incierta. Tal vez relacionado con el griego antiguo ἄλσος (álsos) ("bosquecillo", "arboleda"; "parque con árboles"). [1]
Sustantivo masculino
4.ª declinación (-us) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | saltus | saltūs |
| Vocativo | saltus | saltūs |
| Acusativo | saltum | saltūs |
| Genitivo | saltūs | saltuum |
| Dativo | saltuī | saltibus |
| Ablativo | saltū | saltibus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | saltus | salta | saltum | saltī | saltae | salta |
| Vocativo | salte | salta | saltum | saltī | saltae | salta |
| Acusativo | saltum | saltam | saltum | saltōs | saltās | salta |
| Genitivo | saltī | saltae | saltī | saltōrum | saltārum | saltōrum |
| Dativo | saltō | saltae | saltō | saltīs | saltīs | saltīs |
| Ablativo | saltō | saltā | saltō | saltīs | saltīs | saltīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de saliō.
Referencias y notas
- Georges, Heinrich (1913).saltus. En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.