resilio
Latín
resiliō | |
clásico (AFI) | [rɛˈsɪ.lɪ.oː] |
rima | i.li.o |
Verbo intransitivo
presente activo resiliō, presente infinitivo resilīre, perfecto activo resiluī, supino resultum.
- 1
- Retroceder repentinamente, saltar para atrás.[1]
- b
- Transferido: retirar su participación en (una transacción), retirarse.[1]
- 2
- Saltar horrorizado o disgustado para atrás.[1]
- 4
- Volver a un tamaño más pequeño, comprimirse nuevamente.[1]
Conjugación
Flexión de resiliōcuarta conjugación, perfecto con u, sin pasiva, intransitivo
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | resiliō | resilīs | resilit | resilīmus | resilītis | resiliunt |
imperfecto | resiliēbam | resiliēbās | resiliēbat | resiliēbāmus | resiliēbātis | resiliēbant | |
futuro | resiliam | resiliēs | resiliet | resiliēmus | resiliētis | resilient | |
perfecto | sesiluī | sesiluistī | sesiluit | sesiluimus | sesiluistis | sesiluērunt, sesiluēre | |
pluscuamperfecto | sesilueram | sesiluerās | sesiluerat | sesiluerāmus | sesiluerātis | sesiluerant | |
futuro perfecto | sesiluerō | sesilueris | sesiluerit | sesiluerimus | sesilueritis | sesiluerint | |
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | resiliam | resiliās | resiliat | resiliāmus | resiliātis | resiliant |
imperfecto | resilīrem | resilīrēs | resilīret | resilīrēmus | resilīrētis | resilīrent | |
perfecto | sesiluerim | sesiluerīs | sesiluerit | sesiluerīmus | sesiluerītis | sesiluerint | |
pluscuamperfecto | sesiluissem | sesiluissēs | sesiluisset | sesiluissēmus | sesiluissētis | sesiluissent | |
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | resilī | resilitō | resilitō | — | — | — | |
plural | resilīte | resilītōte | resiliuntō | — | — | — | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | resilīre | sesiluisse | resultūrus -a,-um esse | — | — | — | |
participios | resiliēns (resilientis) |
— | resultūrus -a,-um | — | — | — | |
gerundio | gerundivo | supino | |||||
acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
resiliendum | resiliendī | resiliendō | resiliendum* | resultum | resultū | ||
* Verbos intransitivos o verbos usados intransitivamente solo emplean el participio perfecto pasivo y el gerundivo en construcciones impersonales en el nominativo singular neutro. |
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.