resilio
Latín
    
| resiliō | |
| clásico (AFI) | [rɛˈsɪ.lɪ.oː] | 
| rima | i.li.o | 
Verbo intransitivo
    
presente activo resiliō, presente infinitivo resilīre, perfecto activo resiluī, supino resultum.
- 1
 - Retroceder repentinamente, saltar para atrás.[1]
 
- b
 - Transferido: retirar su participación en (una transacción), retirarse.[1]
 
- 2
 - Saltar horrorizado o disgustado para atrás.[1]
 
- 4
 - Volver a un tamaño más pequeño, comprimirse nuevamente.[1]
 
Conjugación
    
Flexión de resiliōcuarta conjugación, perfecto con u, sin pasiva, intransitivo
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | resiliō | resilīs | resilit | resilīmus | resilītis | resiliunt | 
| imperfecto | resiliēbam | resiliēbās | resiliēbat | resiliēbāmus | resiliēbātis | resiliēbant | |
| futuro | resiliam | resiliēs | resiliet | resiliēmus | resiliētis | resilient | |
| perfecto | sesiluī | sesiluistī | sesiluit | sesiluimus | sesiluistis | sesiluērunt, sesiluēre  | |
| pluscuamperfecto | sesilueram | sesiluerās | sesiluerat | sesiluerāmus | sesiluerātis | sesiluerant | |
| futuro perfecto | sesiluerō | sesilueris | sesiluerit | sesiluerimus | sesilueritis | sesiluerint | |
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | resiliam | resiliās | resiliat | resiliāmus | resiliātis | resiliant | 
| imperfecto | resilīrem | resilīrēs | resilīret | resilīrēmus | resilīrētis | resilīrent | |
| perfecto | sesiluerim | sesiluerīs | sesiluerit | sesiluerīmus | sesiluerītis | sesiluerint | |
| pluscuamperfecto | sesiluissem | sesiluissēs | sesiluisset | sesiluissēmus | sesiluissētis | sesiluissent | |
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona)  | 
futuro (2ª persona)  | 
futuro (3ª persona)  | 
presente (2ª persona)  | 
futuro (2ª persona)  | 
futuro (3ª persona)  | ||
| singular | resilī | resilitō | resilitō | — | — | — | |
| plural | resilīte | resilītōte | resiliuntō | — | — | — | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | resilīre | sesiluisse | resultūrus -a,-um esse | — | — | — | |
| participios | resiliēns (resilientis)  | 
— | resultūrus -a,-um | — | — | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| resiliendum | resiliendī | resiliendō | resiliendum* | resultum | resultū | ||
| * Verbos intransitivos o verbos usados intransitivamente solo emplean el participio perfecto pasivo y el gerundivo en construcciones impersonales en el nominativo singular neutro. | |||||||
Referencias y notas
    
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
 
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.