infero
Latín
īnferō | |
clásico (AFI) | [ˈĩː.fɛ.roː] [ˈɪn.fɛ.roː] |
rima | in.fe.ro |
Etimología
Del prefijo in- (preposición) y ferō, ferre ("llevar").
Verbo transitivo
presente activo īnferō, presente infinitivo īnferre, perfecto activo intulī, supino illātum. (irregular)
- 1
- Echar.
- 2
- Llevar.
- 6
- Poner.
- 7
- Enterrar.
- 8
- Servir (a la mesa).
- 9
- Llevar (las cuentas).
Conjugación
Flexión de īnferōirregular, supletivo3.ª conjugación
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | īnferō | īnfers | īnfert | īnferimus | īnfertis | īnferunt |
imperfecto | īnferēbam | īnferēbās | īnferēbat | īnferēbāmus | īnferēbātis | īnferēbant | |
futuro | īnferam | īnferēs | īnferet | īnferēmus | īnferētis | īnferent | |
perfecto | intulī | intulistī | intulit | intulimus | intulistis | intulērunt, intulēre | |
pluscuamperfecto | intuleram | intulerās | intulerat | intulerāmus | intulerātis | intulerant | |
futuro perfecto | intulerō | intuleris | intulerit | intulerimus | intuleritis | intulerint | |
pasivo | presente | īnferor | īnferris, īnferre |
īnfertur | īnferimur | īnferiminī | īnferuntur |
imperfecto | īnferēbar | īnferēbāris, īnferēbāre |
īnferēbātur | īnferēbāmur | īnferēbāminī | īnferēbantur | |
futuro | īnferar | īnferēris, īnferēre |
īnferētur | īnferēmur | īnferēminī | īnferentur | |
perfecto | illātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | illātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
futuro perfecto | illātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | īnferam | īnferās | īnferat | īnferāmus | īnferātis | īnferant |
imperfecto | īnferrem | īnferrēs | īnferret | īnferrēmus | īnferrētis | īnferrent | |
perfecto | intulerim | intulerīs | intulerit | intulerīmus | intulerītis | intulerint | |
pluscuamperfecto | intulissem | intulissēs | intulisset | intulissēmus | intulissētis | intulissent | |
pasivo | presente | īnferar | īnferāris, īnferāre |
īnferātur | īnferāmur | īnferāminī | īnferantur |
imperfecto | īnferrer | īnferrēris, īnferrēre |
īnferrētur | īnferrēmur | īnferrēminī | īnferrentur | |
perfecto | illātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | illātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | īnfer | īnfertō | īnfertō | — | — | — | |
plural | īnferte | īnfertōte | īnferuntō | — | — | — | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | īnferre | intulisse | illātūrus -a,-um esse | īnferrī | illātus -a,-um esse | illātum īrī | |
participios | īnferēns (īnferentis) |
— | illātūrus -ra,-rum | — | illātus -a,-um | — | |
gerundio | gerundivo | supino | |||||
acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
īnferendum | īnferendī | īnferendō | īnferendus -a,-um | illātum | illātū |
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.