imperito
Español
imperito | |
pronunciación (AFI) | [im.peˈɾi.t̪o] |
silabación | im-pe-ri-to[1] |
acentuación | llana |
longitud silábica | tetrasílaba |
rima | i.to |
Adjetivo
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | imperito | imperitos |
Femenino | imperita | imperitas |
Latín
imperito | |
clásico (AFI) | [ɪmˈpɛrɪt̪ɔ] |
eclesiástico (AFI) | [imˈpɛːrit̪o] |
variantes | inperito, inperito |
rima | e.ri.to |
Verbo transitivo
presente activo imperitō, presente infinitivo imperitāre, perfecto activo imperitāvī, supino imperitātum.
Conjugación
Flexión de imperitōprimera conjugación, perfecto con v
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | imperitō | imperitās | imperitat | imperitāmus | imperitātis | imperitant |
imperfecto | imperitābam | imperitābās | imperitābat | imperitābāmus | imperitābātis | imperitābant | |
futuro | imperitābō | imperitābis | imperitābit | imperitābimus | imperitābitis | imperitābunt | |
perfecto | imperitāvī | imperitāvistī | imperitāvit | imperitāvimus | imperitāvistis | imperitāvērunt, imperitāvēre | |
pluscuamperfecto | imperitāveram | imperitāverās | imperitāverat | imperitāverāmus | imperitāverātis | imperitāverant | |
futuro perfecto | imperitāverō | imperitāveris | imperitāverit | imperitāverimus | imperitāveritis | imperitāverint | |
pasivo | presente | imperitor | imperitāris, imperitāre |
imperitātur | imperitāmur | imperitāminī | imperitantur |
imperfecto | imperitābar | imperitābāris, imperitābāre |
imperitābātur | imperitābāmur | imperitābāminī | imperitābantur | |
futuro | imperitābor | imperitāberis, imperitābere |
imperitābitur | imperitābimur | imperitābiminī | imperitābuntur | |
perfecto | imperitātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | imperitātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
futuro perfecto | imperitātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | imperitem | imperitēs | imperitet | imperitēmus | imperitētis | imperitent |
imperfecto | imperitārem | imperitārēs | imperitāret | imperitārēmus | imperitārētis | imperitārent | |
perfecto | imperitāverim | imperitāverīs | imperitāverit | imperitāverīmus | imperitāverītis | imperitāverint | |
pluscuamperfecto | imperitāvissem | imperitāvissēs | imperitāvisset | imperitāvissēmus | imperitāvissētis | imperitāvissent | |
pasivo | presente | imperiter | imperitēris, imperitēre |
imperitētur | imperitēmur | imperitēminī | imperitentur |
imperfecto | imperitārer | imperitārēris, imperitārēre |
imperitārētur | imperitārēmur | imperitārēminī | imperitārentur | |
perfecto | imperitātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
pluscuamperfecto | imperitātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | imperitā | imperitātō | imperitātō | imperitāre | imperitātor | imperitātor | |
plural | imperitāte | imperitātōte | imperitantō | imperitāminī | — | imperitantor | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | imperitāre | imperitāvisse | imperitātūrus -a,-um esse | imperitārī | imperitātus -a,-um esse | imperitātum īrī | |
participios | imperitāns (imperitantis) |
— | imperitātūrus -a,-um | — | imperitātus -a,-um | — | |
gerundio | gerundivo | supino | |||||
acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
imperitandum | imperitandī | imperitandō | imperitandus -a,-um | imperitātum | imperitātū |
Referencias y notas
- Se han detectado posibles prefijos semánticos en la palabra. De ser así, es posible que haya varias divisiones válidas como ocurre en el caso de transatlántico (tran-sat-lán-ti-co o trans-at-lán-ti-co, incluso tran-sa-tlán-ti-co) o subrayar (su-bra-yar o sub-ra-yar) . Por motivos técnicos, en estas situaciones sólo se mostrará la división fonética y no la división léxica o semántica, aunque se recomienda preferir esta última para el lenguaje escrito. Más información.
- «imperito», Diccionario de la lengua española (2001), 22.ª ed., Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.