furtar
Español
furtar | |
pronunciación (AFI) | [fuɾˈtaɾ] |
silabación | fur-tar |
acentuación | aguda |
longitud silábica | bisílaba |
parónimos | frutar |
rima | aɾ |
Conjugación
Información adicional
- Anagrama: trufar
Véase también
- furtarse (otro significado).
Castellano antiguo
furtar | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo. Compárese el galaicoportugués furtar.
Catalán
furtar | |
oriental y norte occidental (AFI) | [fuɾˈta] |
valenciano (AFI) | [fuɾˈtaɾ] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | bisílaba |
rima | a |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo. Atestiguado desde 1417.[3]
Conjugación
Flexión de furtarprimera conjugación, regular
Formes no personals | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compostes | ||||||
Infinitiu | furtar | haver furtat | |||||
Gerundi | furtant | havent furtat | |||||
Participis | furtat, furtada, furtats, furtades | ||||||
Formes personals | |||||||
nombre | singular | plural | |||||
persona | primera | segona | tercera | primera | segona | tercera | |
Mode indicatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | furto / furte / furti / furt | furtes | furta | furtem / furtam | furteu / furtau | furten |
Pretèrit imperfet | furtava | furtaves | furtava | furtàvem | furtàveu | furtaven | |
Pretèrit perfet | furtí | furtares | furtà | furtàrem | furtàreu | furtaren | |
vaig furtar | vas furtar | va furtar | vam furtar | vau furtar | van furtar | ||
Futur | furtaré | furtaràs | furtarà | furtarem | furtareu | furtaran | |
Condicional | furtaria | furtaries | furtaria | furtaríem | furtaríeu | furtarien | |
Temps compostos |
Pretèrit indefinit | he furtat | has furtat | ha furtat | hem furtat | heu furtat | han furtat |
Pretèrit pluscuamperfet | havia furtat | havies furtat | havia furtat | havíem furtat | havieu furtat | havien furtat | |
Pretèrit anterior | vaig haver furtat | vas haver furtat | va haver furtat | vam haver furtat | vau haver furtat | van haver furtat | |
Futur compost | hauré furtat | hauràs furtat | haurà furtat | haurem furtat | haureu furtat | hauran furtat | |
Condicional compost | hauria furtat | hauries furtat | hauria furtat | hauríem furtat | hauries furtat | haurien furtat | |
Mode subjuntiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | furti / furte | furtis / furtes | furti / furte | furtem | furteu | furtin / furten |
Pretèrit imperfet | furtara | furtares | furtara | furtàrem | furtareu | furtaren | |
furtès | furtessis | furtès | furtèssim | furtèssiu | furtessin | ||
Futur | furtaré | furtaràs | furtarà | furtarem | furtareu | furtaran | |
Temps compostos |
Pretèrit perfet | hagi furtat | hagis furtat | hagi furtat | haguem furtat | hagueu furtat | haguen furtat |
Pretèrit pluscuamperfet | haguès furtat | haguessis furtat | haguès furtat | haguèssim furtat | haguessiu furtat | haguessin furtat | |
haguera furtat | hagueres furtat | haguera furtat | haguèrem furtat | haguereu furtat | hagueren furtat | ||
Futur compost | hauré furtat | hauràs furtat | haurà furtat | haurem furtat | haureu furtat | hauran furtat | |
Mode imperatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Present | furta | furti / furte | furtem | furteu / furtau | furtin / furten |
Información adicional
- Anagrama: trufar.
Galaicoportugués
furtar | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo. Compárese el castellano antiguo furtar.
Información adicional
- Derivado: furtarse.
Gallego
furtar | |
pronunciación | falta agregar |
Conjugación
Información adicional
- Anagrama: trufar.
Portugués
furtar | |
brasilero (AFI) | [fuhˈta(h)] |
carioca (AFI) | [fuχˈta(χ)] |
paulista (AFI) | [fuɾˈta(ɾ)] |
gaúcho (AFI) | [fuɻˈta(ɻ)] |
europeo (AFI) | [fuɾˈtaɾ] |
alentejano/algarvio (AFI) | [fuɾˈta.ɾi] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | bisílaba |
rima | a(ʁ) |
Conjugación
Flexión de furtarprimera conjugación, regular
Formas no personales | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||
Formas personales | ||||||||||||
número: | singular | plural | ||||||||||
persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||||||
Modo indicativo | eu | tu | ele, ela | nós | vós | eles, elas | ||||||
Presente | furto | furtas | furta | furtamos | furtais | furtam | ||||||
Pretérito perfeito simples | furtei | furtaste | furtou | furtámos* | furtastes | furtaram | ||||||
Imperfeito | furtava | furtavas | furtava | furtávamos | furtáveis | furtavam | ||||||
Pretérito mais-que-perfeito simples | furtara | furtaras | furtara | furtáramos | furtáreis | furtaram | ||||||
Futuro do presente | furtarei | furtarás | furtará | furtaremos | furtareis | furtarão | ||||||
Futuro do pretérito (condicional) | furtaria | furtarias | furtaria | furtaríamos | furtaríeis | furtariam | ||||||
Modo subjuntivo (o conjuntivo) | eu | tu | ele, ela | nós | vós | eles, elas | ||||||
Presente | furte | furtes | furte | furtemos | furteis | furtem | ||||||
Imperfeito | furtasse | furtasses | furtasse | furtássemos | furtásseis | furtassem | ||||||
Futuro do presente | furtar | furtares | furtar | furtarmos | furtardes | furtarem | ||||||
Modo imperativo | tu | você | nós | vós | vocês | |||||||
Afirmativo: | furta | furte | furtemos | furtai | furtem | |||||||
Negativo: | não furtes | não furte | não furtemos | não furteis | não furtem | |||||||
Infinitivo personal (pessoal) | eu | tu | você | nós | vós | vocês | ||||||
furtar | furtares | furtar | furtarmos | furtardes | furtarem | |||||||
→ você y vocês son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. → Los tiempos compuestos perfectivos se forman con ter ("tener") como auxiliar ("haber" en español), más el participio. Por ejemplo, "você tem furtado". → Los tiempos progresivos se forman con estar como auxiliar, de dos maneras: - estar + el gerundio, por ejemplo, "vocês estão furtando" (uso preferido en Brasil). - estar + a + el infinitivo, por ejemplo, "vocês estão a furtar" (uso preferido en Portugal). | ||||||||||||
* También se usa furtamos, especialmente en Brasil. |
Información adicional
- Derivado: furtador.
- Anagrama: trufar.
Referencias y notas
- «hurtar», Diccionario de la lengua española (2014), 23.ª ed., Edición del Tricentenario, Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
- «furtar», Diccionario de la lengua española (2001), 22.ª ed., Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
- VV.AA. (1998) "furtar". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans
- «furtar». En: Dicionário online Caldas Aulete.
- Real Academia Galega (2017). «furtar», en Real Academia Galega: Dicionario da Real Academia Galega, edición digital, A Coruña: RAG. ISBN 978-84-87987-80-9.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.