dispereo
Latín
| dispereō | |
| clásico (AFI) | [dɪsˈpɛ.rɛ.o:] |
| rima | e.re.o |
Etimología
Del prefijo dis- y pereō, -īre ("irse", "perderse", "perecer"), y este de eō, īre ("ir").
Verbo intransitivo
presente activo dispereō, presente infinitivo disperīre, perfecto activo disperiī (o disperīvī). (irregular, sin raíz del supino)
- 1
- Echarse a perder del todo, perecer, destruirse, aniquilarse, estar perdido.
Conjugación
Flexión de dispereōirregular, intransitivo
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | dispereō | disperīs | disperit | disperīmus | disperītis | dispereunt |
| imperfecto | disperībam | disperībās | disperībat | disperībāmus | disperībātis | disperībant | |
| futuro | disperībō | disperībis | disperībit | disperībimus | disperībitis | disperībunt | |
| perfecto | disperiī | disperīstī | disperiit | disperiimus | disperīstis | disperiērunt, disperiēre | |
| pluscuamperfecto | disperieram | disperierās | disperierat | disperierāmus | disperierātis | disperierant | |
| futuro perfecto | disperierō | disperieris | disperierit | disperierimus | disperieritis | disperierint | |
| pasivo | presente | — | — | disperītur | — | — | — |
| imperfecto | — | — | disperībātur | — | — | — | |
| futuro | — | — | disperibītur | — | — | — | |
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | dispeream | dispereās | dispereat | dispereāmus | dispereātis | dispereant |
| imperfecto | disperīrem | disperīrēs | disperīret | disperīrēmus | disperīrētis | disperīrent | |
| perfecto | disperierim | disperierīs | disperierit | disperierīmus | disperierītis | disperierint | |
| pluscuamperfecto | disperīssem | disperīssēs | disperīsset | disperīssēmus | disperīssētis | disperīssent | |
| pasivo | presente | — | — | dispereātur | — | — | — |
| imperfecto | — | — | disperīrētur | — | — | — | |
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | disperī | disperītō | disperītō | — | — | — | |
| plural | disperīte | disperītōte | dispereuntō | — | — | — | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | disperīre | disperīsse | — | — | — | — | |
| participios | disperiēns (dispereuntis) |
— | — | — | — | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| dispereundum | dispereundī | dispereundō | dispereundum* | — | — | ||
| * Verbos intransitivos o verbos usados intransitivamente solo emplean el participio perfecto pasivo y el gerundivo en construcciones impersonales en el nominativo singular neutro. | |||||||
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.