dispenso
Español
| dispenso | |
| pronunciación (AFI) | [d̪isˈpen.so] |
| silabación | dis-pen-so[1] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | trisílaba |
| rima | en.so |
Forma verbal
- 1
- Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de dispensar.
Latín
| dispēnsō | |
| clásico (AFI) | [dɪsˈpɛn.soː] [dɪsˈpẽː.soː] |
| rima | en.so |
Verbo transitivo
presente activo dispēnsō, presente infinitivo dispēnsāre, perfecto activo dispēnsāvī, supino dispēnsātum.
- 1
- Distribuir uniformemente, repartir.[2]
Conjugación
Flexión de dispēnsōprimera conjugación, perfecto con v
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | dispēnsō | dispēnsās | dispēnsat | dispēnsāmus | dispēnsātis | dispēnsant |
| imperfecto | dispēnsābam | dispēnsābās | dispēnsābat | dispēnsābāmus | dispēnsābātis | dispēnsābant | |
| futuro | dispēnsābō | dispēnsābis | dispēnsābit | dispēnsābimus | dispēnsābitis | dispēnsābunt | |
| perfecto | dispēnsāvī | dispēnsāvistī | dispēnsāvit | dispēnsāvimus | dispēnsāvistis | dispēnsāvērunt, dispēnsāvēre | |
| pluscuamperfecto | dispēnsāveram | dispēnsāverās | dispēnsāverat | dispēnsāverāmus | dispēnsāverātis | dispēnsāverant | |
| futuro perfecto | dispēnsāverō | dispēnsāveris | dispēnsāverit | dispēnsāverimus | dispēnsāveritis | dispēnsāverint | |
| pasivo | presente | dispēnsor | dispēnsāris, dispēnsāre |
dispēnsātur | dispēnsāmur | dispēnsāminī | dispēnsantur |
| imperfecto | dispēnsābar | dispēnsābāris, dispēnsābāre |
dispēnsābātur | dispēnsābāmur | dispēnsābāminī | dispēnsābantur | |
| futuro | dispēnsābor | dispēnsāberis, dispēnsābere |
dispēnsābitur | dispēnsābimur | dispēnsābiminī | dispēnsābuntur | |
| perfecto | dispēnsātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | dispēnsātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | dispēnsātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | dispēnsem | dispēnsēs | dispēnset | dispēnsēmus | dispēnsētis | dispēnsent |
| imperfecto | dispēnsārem | dispēnsārēs | dispēnsāret | dispēnsārēmus | dispēnsārētis | dispēnsārent | |
| perfecto | dispēnsāverim | dispēnsāverīs | dispēnsāverit | dispēnsāverīmus | dispēnsāverītis | dispēnsāverint | |
| pluscuamperfecto | dispēnsāvissem | dispēnsāvissēs | dispēnsāvisset | dispēnsāvissēmus | dispēnsāvissētis | dispēnsāvissent | |
| pasivo | presente | dispēnser | dispēnsēris, dispēnsēre |
dispēnsētur | dispēnsēmur | dispēnsēminī | dispēnsentur |
| imperfecto | dispēnsārer | dispēnsārēris, dispēnsārēre |
dispēnsārētur | dispēnsārēmur | dispēnsārēminī | dispēnsārentur | |
| perfecto | dispēnsātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | dispēnsātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | dispēnsā | dispēnsātō | dispēnsātō | dispēnsāre | dispēnsātor | dispēnsātor | |
| plural | dispēnsāte | dispēnsātōte | dispēnsantō | dispēnsāminī | — | dispēnsantor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | dispēnsāre | dispēnsāvisse | dispēnsātūrus -a,-um esse | dispēnsārī | dispēnsātus -a,-um esse | dispēnsātum īrī | |
| participios | dispēnsāns (dispēnsantis) |
— | dispēnsātūrus -a,-um | — | dispēnsātus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| dispēnsandum | dispēnsandī | dispēnsandō | dispēnsandus -a,-um | dispēnsātum | dispēnsātū | ||
Referencias y notas
- Se han detectado posibles prefijos semánticos en la palabra. De ser así, es posible que haya varias divisiones válidas como ocurre en el caso de transatlántico (tran-sat-lán-ti-co o trans-at-lán-ti-co, incluso tran-sa-tlán-ti-co) o subrayar (su-bra-yar o sub-ra-yar) . Por motivos técnicos, en estas situaciones sólo se mostrará la división fonética y no la división léxica o semántica, aunque se recomienda preferir esta última para el lenguaje escrito. Más información.
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.