cudo
Latín
| cūdō | |
| clásico (AFI) | [ˈkuː.do:] |
| rima | u.do |
Etimología
Del protoitálico *kūd-e/o-, y este del protoindoeuropeo *kuh₂-d-e/o-.[1] Compárese el griego antiguo κέασσαι (kéassai, "partir"), el lituano káuti ("golpear"), el alemán antiguo houwan ("golpear") y el tocario B kau ("matar") y kaut ("partir").[1]
Verbo transitivo
presente activo cūdō, presente infinitivo cūdere, perfecto activo cūdī, supino cūsum.
Conjugación
Flexión de cūdōtercera conjugación, perfecto radical
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | cūdō | cūdis | cūdit | cūdimus | cūditis | cūdunt |
| imperfecto | cūdēbam | cūdēbās | cūdēbat | cūdēbāmus | cūdēbātis | cūdēbant | |
| futuro | cūdam | cūdēs | cūdet | cūdēmus | cūdētis | cūdent | |
| perfecto | cūdī | cūdistī | cūdit | cūdimus | cūdistis | cūdērunt, cūdēre | |
| pluscuamperfecto | cūderam | cūderās | cūderat | cūderāmus | cūderātis | cūderant | |
| futuro perfecto | cūderō | cūderis | cūderit | cūderimus | cūderitis | cūderint | |
| pasivo | presente | cūdor | cūderis, cūdere |
cūditur | cūdimur | cūdiminī | cūduntur |
| imperfecto | cūdēbar | cūdēbāris, cūdēbāre |
cūdēbātur | cūdēbāmur | cūdēbāminī | cūdēbantur | |
| futuro | cūdar | cūdēris, cūdēre |
cūdētur | cūdēmur | cūdēminī | cūdentur | |
| perfecto | cūsus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | cūsus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | cūsus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | cūdam | cūdās | cūdat | cūdāmus | cūdātis | cūdant |
| imperfecto | cūderem | cūderēs | cūderet | cūderēmus | cūderētis | cūderent | |
| perfecto | cūderim | cūderīs | cūderit | cūderīmus | cūderītis | cūderint | |
| pluscuamperfecto | cūdissem | cūdissēs | cūdisset | cūdissēmus | cūdissētis | cūdissent | |
| pasivo | presente | cūdar | cūdāris, cūdāre |
cūdātur | cūdāmur | cūdāminī | cūdantur |
| imperfecto | cūderer | cūderēris, cūderēre |
cūderētur | cūderēmur | cūderēminī | cūderentur | |
| perfecto | cūsus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | cūsus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | cūde | cūditō | cūditō | cūdere | cūditor | cūditor | |
| plural | cūdite | cūditōte | cūduntō | cūdiminī | — | cūduntor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | cūdere | cūdisse | cūsūrus -a,-um esse | cūdī | cūsus -a,-um esse | cūsum īrī | |
| participios | cūdēns (cūdentis) |
— | cūsūrus -a,-um | — | cūsus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| cūdendum | cūdendī | cūdendō | cūdendus -a,-um | cūsum | cūsū | ||
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 149. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.