cusus
Latín
cūsus | |
clásico (AFI) | [ˈkuː.sʊs] |
rima | u.sus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | cūsus | cūsa | cūsum | cūsī | cūsae | cūsa |
Vocativo | cūse | cūsa | cūsum | cūsī | cūsae | cūsa |
Acusativo | cūsum | cūsam | cūsum | cūsōs | cūsās | cūsa |
Genitivo | cūsī | cūsae | cūsī | cūsōrum | cūsārum | cūsōrum |
Dativo | cūsō | cūsae | cūsō | cūsīs | cūsīs | cūsīs |
Ablativo | cūsō | cūsā | cūsō | cūsīs | cūsīs | cūsīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de cūdō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.