asentarse
Español
| asentarse | |
| pronunciación (AFI) | [a.sen̪ˈt̪aɾ.se] |
| silabación | a-sen-tar-se[1] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | tetrasílaba |
| rima | aɾ.se |
Etimología 1
De asentar con el pronombre reflexivo átono.
Verbo pronominal
- 1
- Colocarse, ubicarse o ponerse de tal manera que uno quede estable, firme.[2]
- Uso: se emplea también como transitivo: asentar
- Ejemplo: El guerrero se asentó para esperar el embate de su contrincante.
- Ejemplo: El dictador se asentó en su cargo por medio de la represión y la censura.
- 2
- Establecerse, situarse un grupo humano, una obra teatral, un espectáculo o un edificio en un lugar.[2]
- Uso: se emplea también como transitivo
- Relacionado: asentamiento.
- Ejemplo: Los desplazados se asentaron en las afueras de la ciudad.
- 3
- Colocarse o ponerse con las piernas dobladas y las nalgas apoyadas en una superficie (como una silla, un banco, etc.).[2]
- 4
- Situarse un ave en un lugar, sin volar.
- Sinónimo: posarse.
- 5
- Depositarse las partículas sólidas de un líquido en el fondo o la base de un recipiente.[2]
- Sinónimo: posarse.
- 6
- Hacer daño o lastimar a una cabalgadura (caballo, mula, camello, etc.) con el peso de la silla, el aparejo, la albarda, etc.[2]
Conjugación
| Formas no personales | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Compuestas | |||||
| Infinitivo | asentarse | haberse asentado | ||||
| Gerundio | asentándose (o asentando) | habiéndose asentado | ||||
| Participio | asentado | |||||
| Formas personales | ||||||
| número: | singular | plural | ||||
| persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
| Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me asiento | te asientastú te asentásvos | se asienta | nos asentamos | os asentáis | se asientan |
| Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me asentaba | te asentabas | se asentaba | nos asentábamos | os asentabais | se asentaban |
| Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me asenté | te asentaste | se asentó | nos asentamos | os asentasteis | se asentaron |
| Futuro | me asentaré | te asentarás | se asentará | nos asentaremos | os asentaréis | se asentarán |
| Condicional o Pospretérito | me asentaría | te asentarías | se asentaría | nos asentaríamos | os asentaríais | se asentarían |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me he asentado | te has asentado | se ha asentado | nos hemos asentado | os habéis asentado | se han asentado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había asentado | te habías asentado | se había asentado | nos habíamos asentado | os habíais asentado | se habían asentado |
| Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube asentado | te hubiste asentado | se hubo asentado | nos hubimos asentado | os hubisteis asentado | se hubieron asentado |
| Futuro perfecto o Antefuturo | me habré asentado | te habrás asentado | se habrá asentado | nos habremos asentado | os habréis asentado | se habrán asentado |
| Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría asentado | te habrías asentado | se habría asentado | nos habríamos asentado | os habríais asentado | se habrían asentado |
| Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me asiente | te asientestú te asentésvos2 | se asiente | nos asentemos | os asentéis | se asienten |
| Pretérito imperfecto o Pretérito | me asentara | te asentaras | se asentara | nos asentáramos | os asentarais | se asentaran |
| me asentase | te asentases | se asentase | nos asentásemos | os asentaseis | se asentasen | |
| Futuro (en desuso) | me asentare | te asentares | se asentare | nos asentáremos | os asentareis | se asentaren |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me haya asentado | te hayastú asentado te hayásvos2 asentado | se haya asentado | nos hayamos asentado | os hayáis asentado | se hayan asentado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera asentado | te hubieras asentado | se hubiera asentado | nos hubiéramos asentado | os hubierais asentado | se hubieran asentado |
| me hubiese asentado | te hubieses asentado | se hubiese asentado | nos hubiésemos asentado | os hubieseis asentado | se hubiesen asentado | |
| Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere asentado | te hubieres asentado | se hubiere asentado | nos hubiéremos asentado | os hubiereis asentado | se hubieren asentado |
| Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
| Afirmativo | asiéntatetú asentatevos |
asiéntese | asentémonos | asentaos | asiéntense | |
| Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo | |||||
| 1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». | ||||||
| Las formas irregulares se señalan en negrita. | ||||||
Traducciones
|
|
Referencias y notas
- Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
- «asentar», Diccionario de la lengua española (2001), 22.ª ed., Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.